Τα τελευταία χρόνια, σε όλο και περισσότερο κόσμο, ενδιαφερόμενους και μη, γεννάται η απορία για τα πλέγματα που τοποθετούνται σε διάφορα σημεία του σώματος σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις.

Η χρήση των πλεγμάτων άρχισε να γενικεύεται στη χειρουργική από το 1990 για τη χειρουργική θεραπεία των κηλών (βουβωνοκήλης, ομφαλοκήλης, κοιλιοκήλης κλπ) με τις κλασικές πλέον τεχνικές κατά Lichtenstein, Rutkow κλπ.

Μέχρι τότε, οι τεχνικές αποκατάστασης της κήλης στηριζόταν στην ιδέα του να κλείσει κάποιος «σφιχτά», με πολλά ράμματα και σε πολλά στρώματα το χάσμα που δημιουργεί την κήλη, ράβοντας όμως το ήδη προβληματικό τοίχωμα με μεγάλη τάση.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την συχνή υποτροπή των κηλών και συχνά τον αυξημένο μετεγχειρητικό πόνο των ασθενών από τη δημιουργία μεγάλης τάσης (σφίξιμο).

Η εισαγωγή των πλεγμάτων έλυσε αυτά τα προβλήματα, αφού πλέον δε χρειαζόταν σφιχτό κλείσιμο με πολλά ράμματα στα ήδη προβληματικά τοιχώματα, αλλά απλώς η τοποθέτηση ενός μόνιμου «μπαλώματος» που έκλεινε το χάσμα. Η χρήση των πλεγμάτων ελάττωσε σημαντικά τις υποτροπές.

Αποκατάσταση βουβωνοκήλης με ράμματα (ΑΡ) και πλέγμα (ΔΕ). Το «σφίξιμο» αντικαταστάθηκε με «μπάλωμα».

Η μεγάλη επανάσταση που συνέβη στη χειρουργική τα τελευταία χρόνια και ονομάζεται λαπαροσκοπική χειρουργική βέβαια, δεν άφησε ανεπηρέαστη τη χειρουργική των κηλών, αλλά και την εξέλιξη των πλεγμάτων.

Πλέον, η μεγάλη πλειονότητα όλων των ειδών κήλης (βουβωνοκήλη, μηροκήλη, ομφαλοκήλη, κοιλιοκήλη κλπ) αντιμετωπίζονται λαπαροσκοπικά και πάλι με χρήση πλέγματος, προσφέροντας πολύ καλά αποτελέσματα και όλα τα οφέλη της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής στον ασθενή (ελάχιστος πόνος, ταχεία ανάρρωση, αισθητικό αποτέλεσμα κλπ).

Στα χρόνια που πέρασαν οι τεχνικές βελτιώθηκαν, όπως και η τεχνολογία των πλεγμάτων. Υπάρχουν πλέγματα μη απορροφήσιμα, πλέγματα που μετά από ένα διάστημα απορροφώνται, βιολογικά πλέγματα όπως αυτά από ιστούς χοίρου, πυκνής ή αραιής πλέξης, σε διάφορα σχήματα και μεγέθη ανά περίπτωση.

Διάφορα είδη πλεγμάτων

Από την καθιέρωση τους ακόμα, δημιουργήθηκαν ορισμένα ερωτηματικά και «μύθοι», οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν καμία επιστημονική βάση.

1. Τα πλέγματα είναι μεν «ξένα σώματα», αλλά εφόσον τοποθετηθούν σωστά δεν δημιουργούν προβλήματα στον ασθενή.
2. Τα πλέγματα δεν είναι κάτι σκληρό σαν μέταλλο και σχεδόν ποτέ δεν γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή.
3. Η τοποθέτηση ενός πλέγματος δεν αποκλείει τη διενέργεια άλλης επέμβασης για άλλο λόγο, ακόμα και λαπαροσκοπικά (πχ μετά από αποκατάσταση κοιλιοκήλης να γίνει λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή).
4. Υπαρκτοί αλλά με πάρα πολύ μικρή συχνότητα κίνδυνοι από τα πλέγματα είναι η επιμόλυνσή τους από κάποιο μικρόβιο, ή ακόμα πιο σπάνια με τα νεότερα πλέγματα η διάβρωση κάποιου σπλάγχνου (πχ εντέρου).

Διαβάστε περισσότερα στο: https://christoscharisis.gr/koiliako-tixoma/

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com

Τα Χριστούγεννα και το πεπτικό μας σύστημα

Κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων γιορτών, εκτός από την ευκαιρία για ξεκούραση και για να περάσουμε χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, πολλοί από μας υπερβάλουμε στην κατανάλωση φαγητού και ποτού.

Εκτός από την ετυμηγορία της ζυγαριάς μετά το τέλος των γιορτών, όχι σπάνια κατά τη διάρκειά τους, κάποιο σύμβαμα ή μια σειρά συμπτωμάτων που σχετίζονται με το πεπτικό μας σύμπτωμα μας «χαλάει» τις γιορτές και μας προκαλεί ανησυχία και άγχος.

Πληθώρα καταστάσεων μπορεί να προκληθούν ή να έρθουν στην επιφάνεια μετά από υπερκατανάλωση φαγητού και ποτού. Ας δούμε τις πιο συχνές.

Πέτρες στη χολή : Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή) είναι μια σχετικά κοινή πάθηση που αφορά πολλούς από εμάς και απλά μπορεί να μην το ξέρουμε. Οι πέτρες στη χοληδόχο κύστη σχηματίζονται από μια ανισορροπία στα συστατικά της χολής και μπορεί να παραμείνουν σιωπηρές για αρκετά χρόνια. Όταν δώσουν συμπτώματα, αυτά συνήθως περιλαμβάνουν δυσπεπτικά ενοχλήματα, κωλικό των χοληφόρων (έντονο διακοπτόμενο πόνο στη δεξιά άνω κοιλία κάτω από τα πλευρά) ή ακόμα χειρότερα με τη μορφή κάποιας επιπλοκής, όπως η οξεία χολοκυστίτιδα (έντονο πόνο στη δεξιά άνω κοιλία που μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό και γενική εικόνα πάσχοντος ατόμου) ή ακόμα και η οξεία παγκρεατίτιδα (γενικευμένο κοιλιακό άλγος και πιθανή σοβαρή επιδείνωση της γενικής κατάστασης που απαιτεί νοσηλεία). Πολύ συχνά, οι εκδηλώσεις αυτές συμβαίνουν μετά από κατανάλωση μεγάλων και λιπαρών γευμάτων και από κατανάλωση αλκοόλ. Η αντιμετώπιση της χολολιθίασης είναι αμιγώς χειρουργική, με λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή (αφαίρεση δηλαδή της χοληδόχου κύστεως), μιας επέμβασης με χαμηλότατα ποσοστά επιπλοκών και πολύ σύντομη νοσηλεία.

Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση : Πολλοί από εμάς έχουμε αντιληφθεί το αίσθημα της «καούρας» μετά από ένα μεγάλο γεύμα ή μετά από κατανάλωση αλκοόλ, η ακόμη σε άλλες περιπτώσεις και την αναγωγή όξινου υγρού μέχρι το λαιμό. Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται σε μια κατάσταση που λέγεται γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Αυτό αφορά στην υπερβολική παλινδρόμηση όξινου γαστρικού υγρού στον οισοφάγο και μπορεί να συνυπάρχει συχνά με μια άλλη κατάσταση, τη διαφραγματοκήλη, δηλαδή τη «μετανάστευση» του στομάχου από την κοιλιά στο θώρακα. Η αιτιολογία της νόσου είναι πολυπαραγοντική (χαλάρωση του διαφράγματος, παχυσαρκία κλπ). Τα συνήθη συμπτώματα αφορούν το αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου (καούρα), την αναγωγή όξινου υγρού (ξινίλα) και σε πιο προχωρημένες καταστάσεις βράχνιασμα της φωνής, βλάβες στα δόντια ή ακόμη και επεισόδια πνευμονικών λοιμώξεων από εισροφήσεις. Η επικινδυνότητα της χρονιότητας της νόσου εγκειται στο ότι ο χρόνιος ερεθισμός του οισοφάγου μπορει να οδηγήσει σε προκαρκινικές καταστάσεις (δυσπλασία Barrett). Τα συμπτώματα συχνά επιδεινώνονται μετά από λήψη μεγάλων και λιπαρών γευμάτων καθώς και αλκοόλ. Στα συντηρητικά μέτρα αντιμετώπισης περιλαμβάνεται η αποφυγή μεγάλων γευμάτων, η αποφυγή κατανάλωσης νερού και υγρών με το φαγητό, η αποφυγή του αλκοόλ και η αποφυγή μιας αγαπημένης συνήθειας πολλών από εμάς, δηλαδή τον ύπνο μέσα σε μισή ώρα από το τέλος του γεύματος. Φαρμακευτικά χορηγούνται γαστροπροστατευτικά φάρμακα (αναστολείς της αντλίας πρωτονίων – PPIs). Η οριστικότερη λύση δίνεται χειρουργικά, με τη διενέργεια αντιπαλινδρομικής επέμβασης (λαπαροσκοπική θολοπτύχωση Nissen), μιας παρέμβασης με ελάχιστες επιπλοκές και συνήθη νοσηλεία μίας ημέρας.

Αιμορροϊδοπάθεια : Οι αιμορροϊδες αποτελούν φυσιολογική ανατομική δομή του ορθοπρωκτικού σωλήνα αποτελόυμενες κυρίως από φλέβες. Ορισμένες καταστάσεις που προκαλούν αύξηση της πίεσης στην κοιλία, όπως η δυσκοιλιότητα και η εγκυμοσύνη, προκαλούν στάση του αίματος στις αιμορροϊδες , διάτασή τους και βαθμιαία απώλεια της στήριξής τους, με αποτέλεσμα τη διόγκωση και την πρόπτωσή τους, που προκαλεί συμπτώματα και ενοχλήσεις στον ασθενή. Άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση αιμορροϊδοπάθειας είναι η διατροφή, το αλκοόλ, τα μπαχαρικά, η κληρονομική προδιάθεση και η παρατεταμένη ορθοστασία. Ανάλογα με την εντόπισή τους διακρίνονται σε εσωτερικές, όταν εντοπίζονται μέσα από τον πρωκτό και σε εξωτερικές, οι οποίες καλύπτονται από δέρμα. Η συνήθης συμπτωματολογία αφορά την ανίχνευση συνήθως ζωηρού αίματος στο χαρτί ή τη λεκάνη της τουαλέτας, ο πόνος (όχι πάντα), το αίσθημα πληρότητας του πρωκτού, ο κνησμός (φαγούρα) και η πρόπτωσή τους (η έξοδός τους δηλαδή από τον πρωκτό) που συχνά ανατάσσεται από τον ίδιο τον ασθενή. Είναι πολύ σημαντικό να αποκλειστούν άλλες καταστάσεις που μπορεί να προκαλούν αιμορραγία από τον πρωκτό (πολύποδες, καρκίνος του εντέρου). Συχνά η συμπτωματολογία επιδεινώνεται μετά από λήψη αλκοόλ (συχνά κόκκινο κρασί) και μπαχαρικών, καθώς και μετά από έντονη δυσκοιλιότητα ή διάρροιες. Τα συντηρητικά μέσα συνήθως αποτυγχάνουν (κρύο νερό, ηπακτικά, αποιδηματικά φάρμακα, αλοιφές) και η ουσιαστική θεραπεία είναι αμιγώς χειρουργική. Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη νέων τεχνικών (υπέρηχοι, laser) έχει κάνει τη θεραπεία τους ανώδυνη και περισσότερο «φιλική» για τον ασθενή.

Σε κάθε περίπτωση, είτε κατά τη διάρκεια των εορτών, είτε όχι, η εμφάνιση οποιασδήποτε συμπτωματολογίας από τα παραπάνω, οφείλει να μας κάνει να απευθυνθούμε στο γιατρό μας, παρά τη συνήθη πρακτική μας, «να κάνουμε γιορτές», «που να τρέχω Χριστουγεννιάτικα», «από το νέο έτος» κλπ.

Η αποφυγή υπερβολών στην κατανάλωση φαγητού και ποτού μπορεί πραγματικά να μας κάνει να απολαύσουμε απροβλημάτιστα την ξεκούραση, τη θαλπωρή και τη διασκέδαση των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Καλές γιορτές, με υγεία και χαρά σε όλους μας!

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com

Η βουβωνοκήλη αποτελεί την πιο συχνή μορφή κήλης. Δημιουργείται στο σημείο του βουβωνικού πόρου, στο «κανάλι» δηλαδή, διαμέσου του οποίου περνάει ο σπερματικός τόνος, το δεμάτιο που περιέχει το σπερματικό πόρο και αγγεία του όρχεος (στις γυναίκες περνάει ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας). Διακρίνεται σε ευθεία και λοξή, ανάλογα με το σημείο του καναλιού από το οποίο προβάλει, διάκριση όμως με μικρή κλινική σημασία.

Ευθεία και λοξή βουβωνοκήλη με περιεχόμενο λεπτό έντερο

Ποια τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης;

Γίνεται αντιληπτή ως μια διόγκωση λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα, στα πλάγια του εφήβαιου, η οποία συνήθως «μπαινοβγαίνει» ή «χτυπάει» ανάλογα με τις κινήσεις του σώματος, το βήχα, την αφόδευση κ.α. Σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις και στον άνδρα να κατέβει στο όσχεο, οπότε μιλάμε για οσχεοβουβωνοκήλη. Αν παγιδεύει τμήμα του εντέρου μπορεί να προκαλέσει ειλεό (αναστολή αποβολής αερίων και κοπράνων) ή να γίνει σκληρή και επώδυνη με ερυθρότητα του δέρματος και αδυναμία ανάταξης, πράγμα που σημαίνει ότι είναι περιεσφιγμένη και το σπλάγχνο που περιέχεται στραγγαλίζεται, με άμεσο κίνδυνο νέκρωσης και διάτρησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.

Ποια η θεραπεία της βουβωνοκήλης;

Είναι αποκλειστικά χειρουργική. Ζώνες, κηλεπίδεσμοι και διάφορα άλλα μέσα ανατάσσουν μόνο παροδικά τις κήλες και δημιουργούν συχνά συμφύσεις, δυσκολεύοντας τη χειρουργική αποκατάσταση. Από το 19^ο αιώνα ακόμη καθιερώθηκαν διάφορες τεχνικές, οι οποίες επιβίωσαν για έναν αιώνα, μέχρι τις δεκαετίες του 1980-1990. Βασική τους αρχή ήταν αρχικά η παρασκευή (ο διαχωρισμός από τα γειτονικά ανατομικά στοιχεία) του σάκκου της κήλης, η ανάταξή του στην κοιλιά και στο τέλος η σύγκλειση του χάσματος σφιχτά με ράμματα σε πολλαπλά στρώματα. Αυτό παρουσίαζε το μειονέκτημα της δημιουργίας σημαντικής τάσης στην περιοχή συρραφής, σε ήδη προβληματικό τοίχωμα, με αποτέλεσμα τη συχνή εμφάνιση υποτροπών. Σε αυτό ήρθε να απαντήσει η πρώτη επανάσταση στη χειρουργική των κηλών, δηλαδή η τοποθέτηση πλεγμάτων (συνήθως από μη απορροφήσιμα υλικά), τα οποία αποκαθιστούν το χάσμα χωρις τη δημιουργία τάσης. Η δεύτερη επανάσταση που αφορά και την εποχή μας, είναι η καθιέρωση των λαπαροσκοπικών τεχνικών για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης. Με αυτές τις τεχνικές, είτε με τη μέθοδο της διακοιλιακής (μέσω της κοιλίας) προπεριτοναϊκής προσπέλασης (τεχνική TAPP), ή με τη μέθοδο της ολικής εξωπεριτοναϊκής προσπέλασης (τεχνική ΤΕP), βελτιστοποιείται η αποτελεσματικότητα, μειώνεται το τραύμα και ο μετεγχειρητικός πόνος και προσφέρεται πολύ καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης

Τομές ανοικτής και λαπαροσκοπικής αποκατάστασης βουβωνοκήλης

Σχηματική απεικόνιση προσπέλασης στις τεχνικές TEP και TAPP αντίστοιχα

Μάθετε περισσότερα για τις χειρουργικές επεμβάσεις κηλών και κοιλιακού τοιχώματος εδώ

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με βουβωνοκήλη, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com

Μύθοι και αλήθειες για τις πέτρες στη χολή

Η χολή είναι ένα υγρό που παράγεται στο ήπαρ (συκώτι) σε ποσότητα που μπορεί να φτάνει περίπου το 1 λίτρο ημερησίως. Το πράσινο χρώμα της οφείλεται στη χολερυθρίνη, που είναι προϊόν αποδόμησης της αιμοσφαιρίνης του αίματος, ενώ περιέχει και χολικά άλατα, χρήσιμα στη διαδικασία της πέψης. Άλλες λειτουργίες της χολής είναι οι αντιμικροβιακές της ιδιότητες, ο ρόλος της στην απορρόφηση της βιταμίνης Κ που αποτελεί βασικό συστατικό των παραγόντων για την πήξη του αίματος, η αλκαλοποίηση του όξινου γαστρικού υγρού, ενώ αυτή είναι που δίνει το χαρακτηριστικό χρώμα των κοπράνων.

Η χολή που παράγεται από τα κύτταρα του ήπατος συγκεντρώνεται αρχικά σε μικροσκοπικά χοληφόρα σωληνάρια (πόρους), τα οποία συνενώνονται σχηματίζοντας όλο και μεγαλύτερα και τελικά σχηματίζουν τον αριστερό και δεξιό ηπατικό πόρο. Αυτοί οι πόροι συνενώνονται έξω από το ήπαρ, σχηματίζοντας το χοληδόχο πόρο, που οδηγεί τη χολή στο δωδεκαδάκτυλο, εκβάλλοντας μαζί με τον παγκρεατικό πόρο στη θηλή ή φύμα του Vater. Η ροή της στο έντερο δεν είναι συνεχής αλλά ελέγχεται από σφιγκτηριακό μηχανισμό (σφιγκτήρας του Oddi).

Από το χοληδόχο πόρο ξεκινάει ένα σωληνάκι, ο κυστικός πόρος, που οδηγεί στη χοληδόχο κύστη (τη «χολή» όπως συχνά λέγεται), η οποία γεμίζει με χολή παλίνδρομα και αποτελεί στην ουσία έναν «αποθηκευτικό χώρο» χολής 50-100 ml.

Οι κυριότερες καλοήθεις χειρουργικές παθήσεις των χοληφόρων έχουν να κάνουν με το σχηματισμό λίθων («πέτρες στη χολή») και αφορόύν τη χολολιθίαση και τη χοληδοχολιθίαση, ενώ από τις κακοήθεις το χολαγγειοκαρκίνωμα και τον καρκίνο της χοληδόχου κύστεως.

Δίκτυο των χοληφόρων

Χολολιθίαση

Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή) είναι μια πάρα πολύ κοινή κατάσταση η οποία αφορά περίπου το 15% του πληθυσμού, με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες. Οι χολόλιθοι (πέτρες της χολής) σχηματίζονται λόγω διαταραχής της ισορροπίας ανάμεσα στα συστατικά της χολής, λόγω στάσης της χολής ή λόγω κάποιων αιματολογικών καταστάσεων (σφαιροκυττάρωση, δρεπανοκυττάρωση).

Χοληδόχος κύστη πλήρης λίθων

Ποια είναι τα συμπτώματα από τις πέτρες στη χολή;

Η πλειονότητα των ασθενών με λίθους στη χοληδόχο κύστη παραμένουν ασυμπτωματικοί και οι λίθοι γίνονται αντιληπτοί σε κάποια ακτινολογική εξέταση (συνήθως υπερηχογράφημα). Ένα ποσοστό όμως από αυτούς (2% κάθε χρόνο) θα γίνει συμπτωματικό, με κύρια ενοχλήματα τον κολικό των χοληφόρων (διακοπτόμενο άλγος στη δεξιά άνω κοιλία κάτω από τις πλευρές ή επιγαστρικά) ή δυσπεπτικού τύπου ενοχλήματα. Κάποιοι από τους ασθενείς θα παρουσιάσουν κάποια από τις επιπλοκές της χολολιθίασης, δηλαδή οξεία χολοκυστίτιδα ή παγκρεατίτιδα, καταστάσεις που ενίοτε σχετίζονται με σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα.

Πώς γίνεται η διάγνωση για τις πέτρες στη χολή;

Η διάγνωση γίνεται με το υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, μια εξέταση ανώδυνη, γρήγορη και χωρίς ακτινοβολία για τον ασθενή. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας των χοληφόρων (MRCP).

Τι είναι η οξεία χολοκυστίτιδα;

Η οξεία χολοκυστίτιδα είναι κύρια επιπλοκή της χολολιθίασης. Πρόκειται για οξεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστης συνήθως λόγω απόφραξής της από πέτρα, στάση της χολής εντός αυτής και επιμόλυνσής της από μικρόβια. Τα συμπτώματα που προκαλεί είναι οξύς πόνος στο δεξιό υποχόνδριο (στην άνω κοιλία κάτω από το πλευρικό τόξο), πυρετός, ναυτία και έμετος. Στις εξετάσεις αίματος παρατηρείται αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων. Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να παρουσιάσουν πιο «ύπουλη» και αθόρυβη χολοκυστίτιδα, ενώ έχουν και περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πιο επιπλεγμένη πορεία. Η οξεία χολοκυστίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε επιπεπλεγμένη, με σχηματισμό εμπυήματος ή και γάγγραινας της χοληδόχου κύστεως, με σοβαρότερα συμπτώματα και εικόνα σήψης. Η διάγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας γίνεται συνήθως με υπερηχογράφημα. Η θεραπεία της οξείας χολοκυστίτιδας περιλαμβάνει την ενδοφλέβια χορήγηση αντιβίωσης, υγρών και ηλεκτρολυτών, ενώ σήμερα είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται άμεσα σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου συστήνονταν χολοκυστεκτομή μετά την πάροδο εβδομάδων από το επεισόδιο.

Ποια είναι η θεραπεία για τις πέτρες στη χολή;

Η θεραπεία της χολολιθίασης είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, δηλαδή η λαπαροσκοπική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως. Αποτελεί την πρώτη επέμβαση που διενεργήθηκε λαπαροσκοπικά το 1987 και άνοιξε τους ορίζοντες της λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Είναι μια επέμβαση με χαμηλά ποσοστά επιπλοκών και πολύ μικρή συχνότητα μετατροπής σε ανοιχτή επέμβαση, ενώ στη μεγάλη πλειονότητα των ασθενών απαιτεί νοσηλεία μίας ημέρας. Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο οι ασθενείς μπορούν να επανέλθουν στην καθημερινή τους ρουτίνα και σε πλήρη δίαιτα.

Τομές 5 και 10 χιλιοστών για τη διενέργεια λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με πέτρες στη χολή, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com