Blog

CLASSIC LIST

xeirourgos-thessaloniki-xarisis-plegma-thermi-xeirourgeio.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

Τα τελευταία χρόνια, σε όλο και περισσότερο κόσμο, ενδιαφερόμενους και μη, γεννάται η απορία για τα πλέγματα που τοποθετούνται σε διάφορα σημεία του σώματος σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις.

Η χρήση των πλεγμάτων άρχισε να γενικεύεται στη χειρουργική από το 1990 για τη χειρουργική θεραπεία των κηλών (βουβωνοκήλης, ομφαλοκήλης, κοιλιοκήλης κλπ) με τις κλασικές πλέον τεχνικές κατά Lichtenstein, Rutkow κλπ.

Μέχρι τότε, οι τεχνικές αποκατάστασης της κήλης στηριζόταν στην ιδέα του να κλείσει κάποιος «σφιχτά», με πολλά ράμματα και σε πολλά στρώματα το χάσμα που δημιουργεί την κήλη, ράβοντας όμως το ήδη προβληματικό τοίχωμα με μεγάλη τάση.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την συχνή υποτροπή των κηλών και συχνά τον αυξημένο μετεγχειρητικό πόνο των ασθενών από τη δημιουργία μεγάλης τάσης (σφίξιμο).

Η εισαγωγή των πλεγμάτων έλυσε αυτά τα προβλήματα, αφού πλέον δε χρειαζόταν σφιχτό κλείσιμο με πολλά ράμματα στα ήδη προβληματικά τοιχώματα, αλλά απλώς η τοποθέτηση ενός μόνιμου «μπαλώματος» που έκλεινε το χάσμα. Η χρήση των πλεγμάτων ελάττωσε σημαντικά τις υποτροπές.

Αποκατάσταση βουβωνοκήλης με ράμματα (ΑΡ) και πλέγμα (ΔΕ). Το «σφίξιμο» αντικαταστάθηκε με «μπάλωμα».

Η μεγάλη επανάσταση που συνέβη στη χειρουργική τα τελευταία χρόνια και ονομάζεται λαπαροσκοπική χειρουργική βέβαια, δεν άφησε ανεπηρέαστη τη χειρουργική των κηλών, αλλά και την εξέλιξη των πλεγμάτων.

Πλέον, η μεγάλη πλειονότητα όλων των ειδών κήλης (βουβωνοκήλη, μηροκήλη, ομφαλοκήλη, κοιλιοκήλη κλπ) αντιμετωπίζονται λαπαροσκοπικά και πάλι με χρήση πλέγματος, προσφέροντας πολύ καλά αποτελέσματα και όλα τα οφέλη της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής στον ασθενή (ελάχιστος πόνος, ταχεία ανάρρωση, αισθητικό αποτέλεσμα κλπ).

Στα χρόνια που πέρασαν οι τεχνικές βελτιώθηκαν, όπως και η τεχνολογία των πλεγμάτων. Υπάρχουν πλέγματα μη απορροφήσιμα, πλέγματα που μετά από ένα διάστημα απορροφώνται, βιολογικά πλέγματα όπως αυτά από ιστούς χοίρου, πυκνής ή αραιής πλέξης, σε διάφορα σχήματα και μεγέθη ανά περίπτωση.

Διάφορα είδη πλεγμάτων

Από την καθιέρωση τους ακόμα, δημιουργήθηκαν ορισμένα ερωτηματικά και «μύθοι», οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν καμία επιστημονική βάση.

  1. Τα πλέγματα είναι μεν «ξένα σώματα», αλλά εφόσον τοποθετηθούν σωστά δεν δημιουργούν προβλήματα στον ασθενή.
  2. Τα πλέγματα δεν είναι κάτι σκληρό σαν μέταλλο και σχεδόν ποτέ δεν γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή.
  3. Η τοποθέτηση ενός πλέγματος δεν αποκλείει τη διενέργεια άλλης επέμβασης για άλλο λόγο, ακόμα και λαπαροσκοπικά (πχ μετά από αποκατάσταση κοιλιοκήλης να γίνει λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή).
  4. Υπαρκτοί αλλά με πάρα πολύ μικρή συχνότητα κίνδυνοι από τα πλέγματα είναι η επιμόλυνσή τους από κάποιο μικρόβιο, ή ακόμα πιο σπάνια με τα νεότερα πλέγματα η διάβρωση κάποιου σπλάγχνου (πχ εντέρου).

Διαβάστε περισσότερα στο: https://christoscharisis.gr/koiliako-tixoma/

 

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


kysti-kokkygos-charisis-christos-xeirourgos-thessaloniki-thermi-robotiki-xeirourgiki.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

Κύστη κόκκυγος & χειρουργικό laser

Πότε και πώς; Ενδείξεις και πλεονεκτήματα.

Οι εφαρμογές του χειρουργικού laser τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει έδαφος στη χειρουργική του πρωκτού. Είναι όμως το laser πάντα η κατάλληλη λύση;

Η εφαρμογή της μεθόδου στηρίζεται στην δημιουργία μιας πολύ ελεγχόμενης θερμικής «καταστροφής» των βλαβών, ελαχιστοποιώντας το χειρουργικό τραύμα, τον πόνο και την περίοδο ανάρρωσης.

Στην κύστη κόκκυγος προκαλείται ελεγχόμενη καταστροφή των τοιχωμάτων της κύστης, η οποία ακολουθείται από επούλωση και σύγκλειση της κοιλότητας της κύστης κάτω από το δέρμα.

kisti-kokkigos-laser-xeirourgos-thermi-charisis-thessaloniki

Βασικό πλεονέκτημα της μεθόδου είναι η απουσία χειρουργικών τομών για την εφαρμογή της καθώς και η πολύ ελεγχόμενη εφαρμογή θερμικής ενέργειας «όσο χρειάζεται». Τα παραπάνω μειώνουν το μετεγχειρητικό πόνο και επιταχύνουν την περίοδο ανάρρωσης.

Φυσικά, περισσότερο περίπλοκες και προχωρημένες καταστάσεις δεν είναι κατάλληλες για την εφαρμογή της μεθόδου, στις οποίες ο χειρουργός οφείλει να κατευθύνει τον ασθενή σε άλλες διαθέσιμες μεθόδους θεραπείας.

Διαβάστε περισσότερα στο: https://christoscharisis.gr/xeirourgiki-proktou/

 

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


bristol-stool-chart-karkinos-paxeos-enterou-xeirourgos-thermi-charisis-thessaloniki.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι από τους πιο συχνούς καρκίνους και αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Συνήθως εμφανίζεται σποραδικά σε ενήλικες άνω των 50 ετών, με τάση όμως να εμφανίζεται σε νεαρότερες ηλικίες τα τελευταία χρόνια, όπως και τάση μείωσης της θνητότητας στις ανεπτυγμένες χώρες. Συνήθως ξεκινά με τη μορφή πολύποδα, ο οποίος μετά από κάποια χρόνια υφίσταται κακοήθη εξαλλαγή και επεκτείνεται διηθώντας το τοίχωμα του εντέρου ακόμα και γειτονικά όργανα ή και αποφράσσει τον αυλό του εντέρου. Η διασπορά του γίνεται επίσης μέσω των λεμφαδένων που βρίσκονται κοντά στο έντερο (μεσοκολικοί λεμφαδένες) και αιματογενώς, δίνοντας απομακρυσμένες μεταστάσεις, συνήθως στο ήπαρ (συκώτι).

Ποιοι παράγοντες προδιαθέτουν στην ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου;

Διάφορα κληρονομικά σύνδρομα (σύνδρομο οικογενούς πολυποδίασης-FAP, κληρονομικός μη πολυποδιασικός καρκίνος του κόλου-σύνδρομο Lynch ή HNPCC) προκαλούν με μεγάλη συχνότητα καρκίνο του παχέος εντέρου και εμφάνισή του σε νεαρότερη ηλικία. Τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn) επίσης ανεβάζουν κατά πολύ την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Διάφοροι άλλοι παράγοντες, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, η μεγάλη κατανάλωση κόκκινου κρέατος, η παχυσαρκία και η δίαιτα που είναι φτωχή σε άπεπτες φυτικές ίνες, επίσης εκθέτουν τον πληθυσμό σε μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να διαδράμει για μεγάλο χρονικό διάστημα ασυμπτωματικός. Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με την εντόπιση. Τα καρκινώματα του δεξιού τμήματος του παχέος εντέρου προκαλούν συνήθως μη ορατή (μικροσκοπική) αιμορραγία και εκδηλώνονται ως ανεξήγητη αναιμία, αντιληπτή συχνά σε μια γενική εξέταση αίματος. Τα καρκινώματα του αριστερού τμήματος του παχέος εντέρου, όπου το εντερικό περιεχόμενο είναι πιο στερεό και ο αυλός του εντέρου στενότερος, προκαλούν συνήθως συμπτώματα απόφραξης (δυσκοιλιότητα, κολικοειδή άλγη, κοιλιακή διάταση, εναλλαγή δυσκοιλιότητας – διάρροιας) ή αιμορραγία με τη μορφή απώλειας αίματος κατά τις κενώσεις. Σε πιο προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να υπάρχει ψηλαφητή μάζα, εικόνα ειλεού, έντονη αιμορραγία ή και διάτρηση του εντέρου. Το σχήμα και η υφή επίσης των κοπράνων μπορεί έμεσα να είναι ενδεικτικό, καθώς η δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλεται  (σαφώς όχι πάντα) σε απόφραξη του εντέρου από νεόπλασμα.

bristol-stool-chart-karkinos-paxeos-enterou-xeirourgos-thermi-charisis

Τι είναι οι πολύποδες;

Οι πολύποδες του παχέος εντέρου είναι προσεκβολές του βλεννογόνου (εσωτερικής στιβάδας του εντέρου) που προβάλλουν στον αυλό του. Υπολογίζεται ότι το 25% των ενηλίκων έχει έναν ή περισσότερους πολύποδες στο έντερό του, με την πλειονότητα αυτών να εμφανίζονται στο σιγμοειδές κόλον και το ορθό. Οι πολύποδες του παχέος εντέρου μπορεί να είναι νεοπλασματικοί (αδενώματα), αμαρτωματώδεις (νεανικοί), φλεγμονώδεις (ψευδοπολύποδες), υπερπλαστικοί κ.α. Μπορεί να εμφανίζονται σποραδικά, ή ως εκδήλωση κάποιου συνδρόμου (σύνδρομο οικογενούς πολυποδίασης-FAP, σύνδρομο Peutz-Jeghers κ.α).

Οι περισσότεροι πολύποδες είναι ασυμπτωματικοί και ανακαλύπτονται τυχαία κατά τη διάρκεια κολονοσκόπησης. Αν έχουν μεγάλο μέγεθος μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία κατά τις κενώσεις ή σπανιότερα απόφραξη του εντέρου. Η διάγνωσή τους γίνεται μέσω της κολονοσκόπησης, κατά τη διάρκεια της οποίας μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως ή να ληφθούν βιοψίες. Άλλη μέθοδος που μπορεί να τους διαγνώσει είναι η αξονική κολονογραφία, με μικρότερη όμως ακρίβεια και χωρίς τη δυνατότητα αφαίρεσης ή βιοψίας.

 xeirourgos-charisis-thessaloniki-karkinos-paxeos-enterou

Υπάρχει κίνδυνος καρκίνου από τους πολύποδες;

 

Ανάλογα με το είδος τους. Τα αδενώματα θεωρούνται προκαρκινωματώδεις βλάβες οι οποίες θα υποστούν κακοήθη εξαλλαγή μέσα σε 5-10 χρόνια από τη δημιουργία τους. Ο κίνδυνος ύπαρξης κακοήθειας εντός ενός αδενώματος είναι συνάρτηση του μεγέθους του, με αυτά που είναι μεγαλύτερα από 2 εκ. να έχουν κίνδυνο συνύπαρξης κακοήθειας 45%. Πολύποδες που αποτελούν μέρος συνδρόμων κληρονομικής πολυποδίασης (σύνδρομο οικογενούς πολυποδίασης-FAP, σύνδρομο Peutz-Jeghers κ.α). υπαγορεύουν περισσότερο επιθετικές θεραπείες(ολική κολεκτομή), καθώς οι ασθενείς αυτοί έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

karkinos-paxeos-enterou-xeirourgos-thermi-charisis

Ποια είναι η πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου;

 

Όλοι οι ενήλικες άνω των 50 ετών πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση, την οποία να επαναλαμβάνουν ασχέτως κλινικής υποψίας κάθε 5 χρόνιαΕνήλικες με συγγενή πρώτου βαθμού που εμφάνισε καρκίνο του παχέος εντέρου πριν τα 60, είναι προτιμότερο να ξεκινούν τη διαδικασία μετά την ηλικία των 40 ή 10 χρόνια πριν από την ηλικία εμφάνισης καρκίνου του συγγενούςΑσθενείς με κληρονομικά σύνδρομα πολυποδίασης πρέπει να ξεκινούν τη διενέργεια κολονοσκόπησης από την πρώιμη εφηβική ηλικία κάθε 1-2 χρόνια, ενώ ασθενείς με κληρονομικό μη πολυποδιασικό καρκίνο (HNPCC ή παλαιότερα σύνδρομο Lynch), την ίδια διαδικασία από την ηλικία των 20-25 ετώνΑσθενείς με φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (νόσο Crohn, ελκώδη κολίτιδα) πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση κάθε 1-2 χρόνια, 5 με 10 χρόνια μετά την εμφάνιση της νόσου.

 

Ποια η θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου;

xeirourgos-thessaloniki-charisis-karkinos-paxeos-enterou

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αντιμετώπισης του καρκίνου του παχέος εντέρου και είναι η μόνη που μπορεί να προσφέρει ίαση από τη νόσο. Για τα πρώιμα στάδια της νόσου αποτελεί και τη μοναδική θεραπεία. Για πιο προχωρημένα στάδια με συμμετοχή των λεμφαδένων του εντέρου απαιτείται συμπληρωματική χημειοθεραπείαΤο 20% των ασθενών παρουσιάζονται με σύγχρονες μεταστάσεις στο ήπαρ, οπότε μπορεί είτε να αφαιρεθούν στον ίδιο χρόνο με το έντερο και να ακολουθήσει χημειοθεραπεία, ή να προηγηθεί χημειοθεραπεία για περιορισμό της ηπατικής νόσου και να ακολουθήσει το χειρουργείο, ή ακόμα σε επείγουσες περιπτώσεις (απόφραξη, διάτρηση, αιμορραγία) οι ηπατικές μεταστάσεις να αντιμετωπιστούν μετά την επείγουσα επέμβαση για το έντερο κατά περίπτωση (χημειοθεραπεία, αφαίρεση, κατάλυση με ραδιοσυχνότητες).

 

Ποια είναι η χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου;

 

Η χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου συνίσταται στην αφαίρεση του τμήματος του εντέρου που φέρει τον όγκο μαζί με όλους τους λεμφαδένες του τμήματος αυτού. Ο ριζικός λεμφαδενικός καθαρισμός είναι καίριας σημασίας για τη μακροχρόνια επιβίωση, την ελάττωση των υποτροπών και τη μη εμφάνιση μεταστάσεων. Ανάλογα με το τμήμα του εντέρου που πάσχει διενεργείται η αντίστοιχη επέμβαση (δεξιά/αριστερή ημικολεκτομή, σιγμοειδεκτομή κλπ). Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθει η εφαρμογή των ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών (λαπαροσκοπική – ρομποτική χειρουργική) στη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου. Οι τεχνικές αυτές έχουν εξαιρετικό ογκολογικό αποτέλεσμα και όλα τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικήςχαμηλά ποσοστά επιπλοκώνμειωμένο πόνο και νοσηλεία και γρήγορη επάνοδο στη φυσιολογική δραστηριότητα. Σε πολύ κόσμο υπάρχει η πεποίθηση ότι μετά από χειρουργείο για καρκίνο του παχέος εντέρου ο ασθενής έχει «σακουλάκι», δηλαδή κολοστομία, το οποίο αποτελεί μύθο. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων μετά την αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του εντέρου, το έντερο επανενώνεται (αναστόμωση). Εξαίρεση αποτελούν οι επεμβάσεις για πολύ χαμηλό καρκίνο του ορθού, ορισμένες επείγουσες περιπτώσεις με ειλεό και διάτρηση και σε περιπτώσεις επιπλοκών από την αναστόμωση.

karkinos-paxeos-enterou-xeirourgos-thermi-charisis-xeirourgeio

Είδη κολεκτομών

Μετεγχειρητική εικόνα μετά από λαπαροσκοπική κολεκτομή

 

Ποιες ιδιαιτερότητες υπάρχουν όταν ο καρκίνος εντοπίζεται στο ορθό;

 

Το ορθό αποτελεί το τελικό τμήμα του παχέος εντέρου, από το σημείο που αυτό εισέρχεται στην πύελο (λεκάνη), μέχρι τον πρωκτό, έχοντας μήκος περίπου 10-15 εκατοστά. Ο καρκίνος του ορθού αποτελεί το 25% των περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου. Η ανατομική θέση του ορθού μέσα στην πύελο (λεκάνη) αλλά και η σχέση του με το μηχανισμό των σφιγκτήρων, ιδιαίτερα όταν ο καρκίνος αφορά το χαμηλότερο τμήμα του, δημιουργούν ορισμένες ιδιαιτερότητες στη θεραπευτική στρατηγική σε σχέση με τον καρκίνο του υπολοίπου παχέος εντέρου. Καίριας σημασίας είναι η προεγχειρητική σταδιοποίηση της τοπικής επέκτασης του όγκου, με τη χρήση μαγνητικής τομογραφίας (ΜRI) ή ακόμα και ενδοσκοπικού υπερηχογραφήματος (EUS).

 

Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου του ορθού;

 

Σε πολύ πρώιμα στάδια και σε όγκους χαμηλά στο ορθό, υπό προϋποθέσεις μπορεί να γίνει εκτομή του όγκου διαπρωκτικά, είτε με τις κλασικές μεθόδους, είτε με τις νεότερες ενδοσκοπικές τεχνικές (TAMIS και TEM). Τις περισσότερες φορές όμως η τοπική εκτομή δεν προσφέρει ασφαλές ογκολογικό αποτέλεσμα και απαιτείται εκτομή του ορθού μαζί με ολόκληρο το λεμφολιπώδη ιστό που το περιβάλλει (μεσοορθό). Το είδος της επέμβασης εξαρτάται από τη θέση του όγκου. Όγκοι που εντοπίζονται μέχρι και λίγα εκατοστά από τον πρωκτό μπορούν να αντιμετωπιστούν με χαμηλή πρόσθια εκτομή του ορθού από την κοιλιά και αναστόμωση (ένωση) του εντέρου, χωρίς την ανάγκη δημιουργίας μόνιμης κολοστομίας. Όγκοι που εντοπίζονται πάρα πολύ χαμηλά και η αφαίρεσή τους δεν είναι δυνατό να σεβαστεί το σφιγκτηριακό μηχανισμό, απαιτούν κοιλιοπερινεϊκή εκτομή, αφαίρεση δηλαδή του ορθού και του πρωκτού και μόνιμη τελική κολοστομία. Τα τελευταία χρόνια οι τεχνικές της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής (λαπαροσκοπικές και ρομποτικές) έχουν σε μεγάλο βαθμό υποκαταστήσει την κλασική ανοιχτή προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου του ορθού, προσφέροντας άριστο ογκολογικό αποτέλεσμα, λιγότερες επιπλοκές και ταχεία ανάρρωση. Όγκοι τοπικά προχωρημένοι απαιτούν προεγχειρητική άκτινο- και χημειοθεραπεία και στη συνέχεια επέμβαση.

karkinos-paxeos-enterou-xeirourgos-thermi-charisis-xeirourgeio-ektomi-orthou

Χαμηλή πρόσθια και κοιλιοπερινεϊκή εκτομή του ορθού

 

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


How-to-Do-a-Self-Breast-Exam-At-Home-1200x630.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

ΈΧΩ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΜΑΣΤΟ ΜΟΥ;

Η παραπάνω είναι μια ερώτηση που πολλές γυναίκες έχουν κάνει δυστυχώς συχνά μόνο στον εαυτό τους.

Όταν μια γυναίκα αντιλαμβάνεται μια αλλαγή ή ψηλαφά κάτι στο μαστό της πολύ συχνά κατακλύζεται από άγχος. Το άγχος αυτό πηγάζει από το γεγονός ότι ο καρκίνος του μαστού εκτός από το ότι είναι αρκετά συχνός (ο πιο συχνός καρκίνος των γυναικών, δυστυχώς οι περισσότερες γυναίκες έχουν ακούσει για άτομα με τη νόσο στο συγγενικό ή κοινωνικό τους περιβάλλον), είναι από τις ασθένειες που είναι αρκετά “προβεβλημένες” (μέσα ενημέρωσης, ημερίδες, παγκόσμιες ημέρες κλπ).

Ας δούμε παρακάτω μερικά από τα ερωτήματα που συχνά βασανίζουν τις γυναίκες όλων των ηλικιών, τονίζοντας βέβαια, ότι κανενός είδους πληροφόρηση δεν υποκαθιστά τον τακτικό προληπτικό έλεγχο και την κλινική εκτίμηση από χειρουργό.

Τι ισχύει με την αυτοεξέταση των μαστών;

Η αυτοεξέταση των μαστών συστήνονταν έντονα τις προηγούμενες δεκαετίες, ιδιαίτερα σε γυναίκες 20-40 ετών, που δεν είχαν αρχίσει τον τακτικό προληπτικό έλεγχο. Η διεθνής εμπειρία και βιβλιογραφία όμως δεν ανέδειξε ουσιαστικό όφελος από τη διαδικασία αυτή, αντιθέτως οδήγησε πολλές γυναίκες σε διενέργεια περιττών εξετάσεων και αυξημένο ψυχολογικό stress. Η αξία της αυτοεξέτασης συνίσταται στο ότι στο μεσοδιάστημα του τακτικού ελέγχου ή και πριν από την έναρξή του, οποιαδήποτε ανωμαλία ή αλλαγή παρατηρήσει η γυναίκα στους μαστούς της, να απευθυνθεί σε χειρουργό, έτσι ώστε είτε να γίνει ο κατάλληλος έλεγχος, ή απλώς να καθησυχαστεί.

 

 

Ποια είναι τα ύποπτα σημεία για καρκίνο του μαστού;

Συνήθη σημεία που πρέπει να θορυβήσουν τη γυναίκα είναι η ορατή διόγκωση του μαστού, οι ψηλαφητές μάζες, η ρίκνωση (ρυτίδωση) και εισολκή (βούλιαγμα) του δέρματος του μαστού, η ερυθρότητα ή η εξέλκωση (πληγή) του δέρματος του μαστού, η εισολκή (βούλιαγμα ή τράβηγμα προς τα μέσα) της θηλής, το αιματηρό ή διαυγές έκκριμα από τη θηλή του μαστού και η εμφάνιση εκζέματος γύρω από τη θηλή. 

Οποιαδήποτε ανωμαλία στους μαστούς είναι καρκίνος;

Σαφέστατα όχι. Κατ’ αρχήν οτιδήποτε από τα παραπάνω γίνει αντιληπτό, πρέπει να ωθήσει τη γυναίκα να εκτιμηθεί από χειρουργό, αν μη τι άλλο για να καθησυχαστεί. Για παράδειγμα οι ψηλαφητές μάζες μπορεί να αφορούν ινοαδενώματα (καλοήθεις όγκοι), καφέ ή πράσινο υγρό από τη θηλή μπορεί να οφείλεται σε ινοκυστική μαστοπάθεια (επίσης καλοήθης κατάσταση) και ούτω καθ’ εξής.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού;

Παράγοντες που συσχετίζονται ισχυρότερα με την ανάπτυξη της νόσου είναι το γυναικείο φύλο (σπάνιος αλλά όχι ανύπαρκτος στους άνδρες), η μεγάλη ηλικία, ιστορικό προηγούμενου καρκίνου του μαστού, ισχυρό οικογενειακό ιστορικό, προκαρκινικές αλλοιώσεις των μαστών (δυσπλασία), ακτινοβολία στο θώρακα πριν την ηλικία των 30 και ύπαρξη πυκνών μαστών. Άλλοι παράγοντες με λιγότερο ισχυρή συσχέτιση είναι η μεγάλη διάρκεια εμμήνου ρύσεως (μικρή ηλικία έναρξης και μεγάλη ηλικία εμμηνόπαυσης), η ατεκνία, το μικρό διάστημα θηλασμού, η ηλικία πρώτου τοκετού μετά τα 30 και η λήψη αντισυλληπτικών.

Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του μαστού;

Η αρχική υποψία τίθεται με την ψηλάφηση και την κλινική εικόνα (σκληρή μάζα, ασυμμετρία μαστών, αλλαγή στο χρώμα και την υφή του δέρματος, εισολκή θηλής), ή ως εύρημα στη μαστογραφία ρουτίνας. Οι κλασικές διαγνωστικές μέθοδοι περιλαμβάνουν τη μαστογραφία και το υπερηχογράφημα, ενώ κατά περίπτωση μπορεί να διενεργηθεί και μαγνητική τομογραφία. Σε κάθε περίπτωση εντοπισμού ύποπτης βλάβης, πριν από οποιαδήποτε θεραπεία απαιτείται επιβεβαίωση, είτε μέσω παρακέντησης με λεπτή βελόνα (FNA) και κυτταρολογικής εξέτασης, ή λήψης βιοψίας με κόπτουσα βελόνα (core biopsy) ή και ανοικτής βιοψίας.

Το έκκριμα από τη θηλή σχετίζεται με καρκίνο του μαστού;

Συχνό φαινόμενο που ανησυχεί τις γυναίκες είναι η παρουσία εκκρίματος θηλής (εκροή υγρού από τις θηλές). Το έκκριμα θηλής δεν πρέπει να προκαλεί ανησυχία όταν προέρχεται και από τους δύο μαστούς, όταν παρατηρείται μετά από πίεση της θηλής και το χρώμα του είναι κιτρινοπράσινο – καφέ. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως οφείλεται σε ινοκυστική μαστοπάθεια. Αντιθέτως, όταν το έκκριμα παρατηρείται από τον ένα μαστό, από έναν πόρο, είναι αυτόματο και το χρώμα του είναι διαυγές ή αιματηρό, απαιτεί διερεύνηση. Η διερεύνηση μπορεί να απαιτήσει μαστογραφία, υπερηχογράφημα, κυτταρολογική εξέταση του υγρού ή και περισσότερο ειδικές εξετάσεις όπως η γαλακτογραφία.

Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου του μαστού;

Η μόνη θεραπεία που μπορεί να επιφέρει ίαση από τη νόσο είναι η χειρουργική, συμπληρούμενη ή όχι από χημειοθεραπεία, ορμονοθεραπεία και ακτινοβολία. Σε περιπτώσεις προχωρημένης νόσου κατά τη διάγνωση μπορεί να απαιτηθεί χημειοθεραπεία και ακτινοβολία προεγχειρητικά.

Ποια είναι η χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του μαστού;

Σε πολλές γυναίκες υπάρχει η πεποίθηση ότι ο καρκίνος του μαστού ισοδυναμεί με ολική αφαίρεση του μαστού. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αποδειχθεί πως αυτό τις περισσότερες φορές δεν είναι αναγκαίο και αρκεί μια ριζική αλλά τοπική αφαίρεση του όγκου, εκτός από κάποιες περιπτώσεις (πολύ μεγάλος όγκος, μεγάλος όγκος σε μικρό μαστό, συγκεκριμένη θέση του όγκου, συγκεκριμένοι τύποι καρκίνου κλπ). Η αφαίρεση αυτή συμπληρώνεται από «ανίχνευση» της κατάστασης των μασχαλιαίων λεμφαδένων, είτε με λεμφαδενικό καθαρισμό της μασχάλης, ή κατά περίπτωση με την τεχνική του φρουρού λεμφαδένα, κατά την οποία μετά από έγχυση ειδικών φαρμάκων ανιχνεύεται ο πρώτος λεμφαδένας «σταθμός» στη μασχάλη και αναλόγως του αν είναι διηθημένος από τη νόσο ή όχι, διενεργείται περαιτέρω λεμφαδενικός καθαρισμός.

Τι ισχύει με την πλαστική αποκατάσταση του μαστού μετά από μαστεκτομή;

Παρότι στις μέρες μας οι περισσότερες γυναίκες με καρκίνο του μαστού δε θα χρειαστεί να προχωρήσουν σε ολική μαστεκτομή, εντούτοις κάποιες φορές αυτό παραμένει αναπόφευκτο. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν πολλές επιλογές επιδιόρθωσης ανάλογα με την περίπτωση και την επιθυμία της ασθενούς, όπως η άμεση αποκατάσταση με ένθεμα και διατήρηση του δέρματος, ή αποκατάσταση με ένθεμα σε δύο χρόνους (αρχικά διατεινόμενο ένθεμα για τη διάταση του δέρματος που λείπει, ώστε να «χωρέσει» το μόνιμο ένθεμα που θα αντικαταστήσει το διατεινόμενο). Επιπλέον υπάρχει και η επιλογή της αυτόλογης (από τους ιστούς της ίδιας της ασθενούς) αποκατάστασης με μεταφορά μυών από γειτονικά μέρη του σώματος, όπως ο πλατύς ραχιαίος και ο ορθός κοιλιακός μυς.

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


periedriko-syriggio-xeirourgiko-laser-charisis-xeirourgos-thessaloniki.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

Οι εφαρμογές του χειρουργικού laser τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει έδαφος στη χειρουργική του πρωκτού. Είναι όμως το laser πάντα η κατάλληλη λύση;

 

Η εφαρμογή της μεθόδου στηρίζεται στην δημιουργία μιας πολύ ελεγχόμενης θερμικής «καταστροφής» των βλαβών, ελαχιστοποιώντας το χειρουργικό τραύμα, τον πόνο και την περίοδο ανάρρωσης.

Στα περιεδρικά συρίγγια προκαλείται θερμικός καυτηριασμός και σύγκλειση του πόρου του συριγγίου.

 

Τα συρίγγια αποτελούν μια μη φυσιολογική επικοινωνία μεταξύ του εντέρου και του δέρματος γύρω από τον πρωκτό, μέσω ενός καναλιού που λέγεται πόρος, και στις άκρες του έχει ένα έσω στόμιο (στον αυλό του εντέρου) και ένα έξω στόμιο (στο δέρμα). Αποτέλεσμα αυτής της παρα φύσιν επικοινωνίας είναι η μη ελεγχόμενη ροή κοπρανώδους υλικού δια μέσου των ιστών γύρω από το έντερο που προκαλεί φλεγμονή. Το 50% περίπου των συριγγίων εμφανίζονται σε δεύτερο χρόνο, μετά από ανάπτυξη περιεδρικού αποστήματος, το οποίο οφείλεται συνήθως σε απόφραξη και φλεγμονή των αδένων του πρωκτού. Το περιεδρικά απόστημα αποτελεί οξεία κατάσταση που απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση. Άλλες αιτίες ανάπτυξης συριγγίων είναι οι χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή, φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου κ.α.

 

Ποια είναι τα συμπτώματα του περιεδρικού συριγγίου;

Οι μισοί ασθενείς έχουν ιστορικό περιεδρικού αποστήματος. Το συρίγγιο συνήθως προκαλεί έξοδο υγρού από το έξω στόμιό του που λερώνει το εσώρουχο του ασθενούς. Κάποιες φορές μπορεί να δημιουργηθεί φλεγμονή στο δέρμα γύρω από τον πρωκτό, ενώ μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη αποστήματος, με έντονο πόνο και φλεγμονή.

Σχηματική απεικόνιση περιεδρικών συριγγίων

Ποια είναι η θεραπεία του περιεδρικού συριγγίου;

Η θεραπεία του περιεδρικού συριγγίου είναι χειρουργική. Πολύ σημαντική για το είδος της θεραπείας είναι η αναγνώριση της πορείας του συριγγίου σε σχέση με τους σφιγκτήρες του πρωκτού, η οποία αναγνωρίζεται πολύ καλά με τη διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας. Υπάρχει πληθώρα τεχνικών για την αντιμετώπιση των περιεδρικών συριγγίων, με την εφαρμογή του χειρουργικού laser να στηρίζεται στον ελεγχόμενο καυτηριασμό του πόρου του συριγγίου και την επακόλουθη επούλωσή του. Σημαντικό πλεονέκτημα αποτελεί ο πραγματικά ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος και η εξάλειψη της ανάγκης διαδοχικών επισκέψεων του ασθενούς στο χειρουργό.

 

Φυσικά, περισσότερο περίπλοκες και προχωρημένες καταστάσεις δεν είναι κατάλληλες για την εφαρμογή της μεθόδου, στις οποίες ο χειρουργός οφείλει να κατευθύνει τον ασθενή σε άλλες διαθέσιμες μεθόδους θεραπείας.

 

Διαβάστε περισσότερα σχετικά με τη χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων της περιοχής του πρωκτού εδώ.

 

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


aima-toualeta-koprana-ema-xeirourgos-thessaloniki-charisis-thermi-xeirourgiki-laser-proktos-xeirourgeio-1.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

Αίμα στην τουαλέτα – πρέπει να ανησυχώ;

Σε πολλούς από εμάς έχει συμβεί να παρατηρήσουμε την ύπαρξη αίματος είτε στο χαρτί ή ακόμη και στη λεκάνη της τουαλέτας. Αυτό είναι μια κατάσταση που συχνά προβληματίζει και αγχώνει έντονα τον ασθενή, ο οποίος είτε πολύ σωστά αναζητά ιατρική συμβουλή, είτε αναλώνεται σε διαδικτυακή αναζήτηση προκειμένου να αυτοδιαγνωστεί, ή και ακόμη χειρότερα από φόβο ή αναβλητικότητα δεν κάνει απολύτως τίποτα.

aima-toualeta-koprana-ema-xeirourgos-thessaloniki-charisis-thermi-xeirourgiki-laser-proktos-xeirourgeio

Κατ’ αρχήν πρέπει να διευκρινιστεί, ότι αυτό που λέμε αιμορραγία από τον πρωκτό περιλαμβάνει διάφορες καταστάσεις.

  • Η πιο συχνή μορφή είναι η ύπαρξη μικρής ποσότητας ζωηρού κόκκινου αίματος στο χαρτί υγείας, η αίμα στο νερό της λεκάνης (παρότι σε αυτήν την περίπτωση ο ασθενής νομίζει ότι έχασε πολύ αίμα, συχνά η ποσότητα είναι μικρή και απλά «βάφει» κόκκινη όλη την ποσότητα του νερού).
  • Η λεγόμενη αιματοχεσία, είναι μια κατάσταση που το περιεχόμενο της κένωσης είναι πραγματικά αίμα ή πήγματα αίματος και συνήθως αφορά μεγαλύτερη αιμορραγία.
  • Η βυσσινόχροη κένωση, επίσης είναι μια μορφή εκδήλωσης αιμορραγίας από το έντερο, η οποία αφορά την ύπαρξη κοπράνων που μοιάζουν με μαρμελάδα βατόμουρο ή βύσσινο και συνήθως αφορά αιμορραγία από υψηλότερο σημείο του εντέρου.
  • Η μέλαινα κένωση, είναι η ύπαρξη μαύρων κοπράνων ή σκούρων πράσινων, γεγονός που υποδηλώνει αιμορραγία από υψηλότερο σημείο του εντέρου (το αίμα έχει «παλιώσει» μέχρι να φτάσει στον πρωκτό) ή ακόμα και από το ανώτερο πεπτικό (πχ, γαστρορραγία).
  • Τέλος υπάρχουν και χρόνιες μικροαιμορραγίες του εντέρου που δεν γίνονται αντιληπτές από τον ασθενή, δηλαδή η μικροσκοπική αιμορραγία (όπως σε περιπτώσεις καρκίνου του δεξιού τμήματος του παχέος εντέρου) που συνήθως διαγνώσκονται κατά τη διερεύνηση αναιμίας (χαμηλός αιματοκρίτης).

Ας δούμε παρακάτω ποιες είναι οι συχνότερες παθήσεις που προκαλούν τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να τονιστεί ότι σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε πληροφόρηση δεν πρέπει να αντικαταστήσει την αναζήτηση ιατρικής συμβουλής.

Αντιθέτως αυτό που πρέπει να καταλάβει ο αναγνώστης είναι ότι το σύμπτωμα αυτό της αιμορραγίας μπορει να οφείλεται σε κάτι πολύ απλό, αλλά και σε κάτι πολύ σοβαρό και επικίνδυνο και ότι ο μόνος τρόπος να του φύγει το άγχος και να δώσει πραγματική λύση στο πρόβλημα είναι να ζητήσει υπεύθυνη ιατρική γνώμη.

aimoroides-genikos-xeirourgos-laser-thessaloniki-charisis-christos

Οι αιμορροΐδες είναι ίσως η πιο συχνή αιτία. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να είναι «έξω» αν και συχνά είναι είτε μόνιμα, είτε «μπαινοβγαίνουν». Οι εσωτερικές και μη προπίπτουσες αιμορροΐδες συχνά ματώνουν περισσότερο. Πόνος ή τσούξιμο κατά τις κενώσεις ή και μετά μπορεί να υπάρχει, αλλά όχι πάντα. Επίσης μπορεί να υπάρχει αίσθημα πληρότητας του ορθού ή και κνησμός (φαγούρα). Οι αιμορροϊδες είναι μια κατάσταση που η θεραπεία τους είναι αποκλειστικά χειρουργική, με τα συντηρητικά ή φαρμακευτικά μέσα απλά να ανακουφίζουν προσωρινά και απλώς να μεταθέτουν το πρόβλημα. Οι νεότερες τεχνικές (υπέρηχοι, laser) έχουν κάνει τη θεραπεία τους αρκετά ανώδυνη και φιλική προς τον ασθενή.

aima-toualeta-koprana-ema-xeirourgos-thessaloniki-charisis-thermi-xeirourgiki-laser-proktos-xeirourgeio-1

Η ραγάδα είναι άλλη μια αιτία μικροαιμορραγίας. Στην ουσία είναι ένα σκίσιμο του πρωκτού που δεν επουλώνεται. Εδώ το κυρίαρχο είναι ο πόνος, ο οποίος είναι οξύς και συχνά διαρκεί αρκετή ώρα μετά τις κενώσεις. Και εδώ η θεραπεία είναι χειρουργική, με διάφορες πρακτικές, όπως η διαστολή, το BOTOX και συχνότερα η πλάγια έσω σφιγκτηροτομή (μερική διατομή του έσω σφιγκτήρα του πρωκτού).

Τα συρίγγια στην ουσία δεν αποτελούν πραγματική αιτία αιμορραγίας από τον πρωκτό, αλλά ο ασθενής μπορεί να παρατηρήσει ίχνη αραιού αίματος στο χαρτί της τουαλέτας ή ακόμη και στο εσώρουχο, το οποίο στην ουσία προέρχεται από το δερματικό στόμιο του συριγγίου (το συρίγγιο είναι στην ουσία ένα «τούνελ» με το ένα στόμιο στο έντερο και το άλλο στην περιοχή δίπλα στον πρωκτό). Κι εδώ η θεραπεία είναι αμιγώς χειρουργική, με πληθώρα διαθέσιμων τεχνικών ανάλογα με τη θέση του συριγγίου, οι οποίες συνήθως απαιτούν ημερήσια νοσηλεία και είναι πολύ καλά ανεκτές από τον ασθενή.

Αυτό βέβαια που είναι το πραγματικό άγχος των περισσοτέρων ασθενών είναι η πιθανότητα ύπαρξης πολύποδα ή καρκίνου του παχέος εντέρου. Η απουσία άλλης εμφανούς αιτίας, συνοδά συμπτώματα δυσκοιλιότητας ή κολικών του εντέρου, οικογενειακό ιστορικό, ηλικία άνω των 50 ετών (ή και νωρίτερα σύμφωνα με νεότερα δεδομένα), είναι παράγοντες που πρέπει να θορυβήσουν τον ασθενή και το γιατρό, ώστε να τεθεί έγκαιρα η διάγνωση και να δρομολογηθεί η κατάλληλη θεραπεία. Η διάγνωση σε κάθε περίπτωση γίνεται με κολονοσκόπηση. Αν πρόκειται για πολύποδα γίνεται αφαίρεση ή βιοψία κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης, ενώ για την ύπαρξη καρκίνου, πλέον στις περισσότερες περιπτώσεις η αντιμετώπιση γίνεται με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (λαπαροσκοπικά), γεγονός που μειώνει θεαματικά τη βαρύτητα της επέμβασης, ενώ η ανάγκη για τη δημιουργία κολοστομίας («σακουλάκι» ή «παρά φύσιν έδρα») που έχουν στο μυαλό τους πολλοί ασθενείς είναι σπανιότατη).

Άλλη αιτία αιμορραγίας είναι τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (νόσος του Crohn και ελκώδης κολίτιδα), όπου συχνά το αίμα είναι αναμεμειγμένο με βλέννη και συχνά συνυπάρχουν διάρροιες, πόνος στην κοιλιά, δέκατα και εκδηλώσεις από άλλα συστήματα (δέρμα, στοματική κοιλότητα). Εδώ η θεραπεία είναι κατά βάση φαρμακευτική και η χειρουργική έχει θέση στην αντιμετώπιση των επιπλοκών.

Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία αίματος στην τουαλέτα, δεν πρέπει ποτέ να αγνοείται από τον ασθενή. Η αναζήτηση ιατρικής συμβουλής όχι απλώς γλιτώνει τον ασθενή από το άγχος, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί πραγματικά να είναι καθοριστική για τη ζωή και την υγεία του.  

Διαβάστε περισσότερα σχετικά με τη χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων της περιοχής του πρωκτού εδώ.

 

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


πόνος-στομάχι-κοιλιά-γιορτές-γεύματα-χειρουργός-θεσσαλονίκη-χαρίσης-1200x900.jpg


Notice: Undefined variable: dash in /home/christos/public_html/wp-content/themes/medicare/views/post-list-standard.php on line 75

Τα Χριστούγεννα και το πεπτικό μας σύστημα

Κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων γιορτών, εκτός από την ευκαιρία για ξεκούραση και για να περάσουμε χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, πολλοί από μας υπερβάλουμε στην κατανάλωση φαγητού και ποτού.

πόνος-στομάχι-κοιλιά-γιορτές-γεύματα-χειρουργός-θεσσαλονίκη-χαρίσης-1

Εκτός από την ετυμηγορία της ζυγαριάς μετά το τέλος των γιορτών, όχι σπάνια κατά τη διάρκειά τους, κάποιο σύμβαμα ή μια σειρά συμπτωμάτων που σχετίζονται με το πεπτικό μας σύμπτωμα μας «χαλάει» τις γιορτές και μας προκαλεί ανησυχία και άγχος.

Πληθώρα καταστάσεων μπορεί να προκληθούν ή να έρθουν στην επιφάνεια μετά από υπερκατανάλωση φαγητού και ποτού. Ας δούμε τις πιο συχνές.

Πέτρες στη χολή : Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή) είναι μια σχετικά κοινή πάθηση που αφορά πολλούς από εμάς και απλά μπορεί να μην το ξέρουμε. Οι πέτρες στη χοληδόχο κύστη σχηματίζονται από μια ανισορροπία στα συστατικά της χολής και μπορεί να παραμείνουν σιωπηρές για αρκετά χρόνια. Όταν δώσουν συμπτώματα, αυτά συνήθως περιλαμβάνουν δυσπεπτικά ενοχλήματα, κωλικό των χοληφόρων (έντονο διακοπτόμενο πόνο στη δεξιά άνω κοιλία κάτω από τα πλευρά) ή ακόμα χειρότερα με τη μορφή κάποιας επιπλοκής, όπως η οξεία χολοκυστίτιδα (έντονο πόνο στη δεξιά άνω κοιλία που μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό και γενική εικόνα πάσχοντος ατόμου) ή ακόμα και η οξεία παγκρεατίτιδα (γενικευμένο κοιλιακό άλγος και πιθανή σοβαρή επιδείνωση της γενικής κατάστασης που απαιτεί νοσηλεία). Πολύ συχνά, οι εκδηλώσεις αυτές συμβαίνουν μετά από κατανάλωση μεγάλων και λιπαρών γευμάτων και από κατανάλωση αλκοόλ. Η αντιμετώπιση της χολολιθίασης είναι αμιγώς χειρουργική, με λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή (αφαίρεση δηλαδή της χοληδόχου κύστεως), μιας επέμβασης με χαμηλότατα ποσοστά επιπλοκών και πολύ σύντομη νοσηλεία.

Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση : Πολλοί από εμάς έχουμε αντιληφθεί το αίσθημα της «καούρας» μετά από ένα μεγάλο γεύμα ή μετά από κατανάλωση αλκοόλ, η ακόμη σε άλλες περιπτώσεις και την αναγωγή όξινου υγρού μέχρι το λαιμό. Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται σε μια κατάσταση που λέγεται γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Αυτό αφορά στην υπερβολική παλινδρόμηση όξινου γαστρικού υγρού στον οισοφάγο και μπορεί να συνυπάρχει συχνά με μια άλλη κατάσταση, τη διαφραγματοκήλη, δηλαδή τη «μετανάστευση» του στομάχου από την κοιλιά στο θώρακα. Η αιτιολογία της νόσου είναι πολυπαραγοντική (χαλάρωση του διαφράγματος, παχυσαρκία κλπ). Τα συνήθη συμπτώματα αφορούν το αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου (καούρα), την αναγωγή όξινου υγρού (ξινίλα) και σε πιο προχωρημένες καταστάσεις βράχνιασμα της φωνής, βλάβες στα δόντια ή ακόμη και επεισόδια πνευμονικών λοιμώξεων από εισροφήσεις. Η επικινδυνότητα της χρονιότητας της νόσου εγκειται στο ότι ο χρόνιος ερεθισμός του οισοφάγου μπορει να οδηγήσει σε προκαρκινικές καταστάσεις (δυσπλασία Barrett). Τα συμπτώματα συχνά επιδεινώνονται μετά από λήψη μεγάλων και λιπαρών γευμάτων καθώς και αλκοόλ. Στα συντηρητικά μέτρα αντιμετώπισης περιλαμβάνεται η αποφυγή μεγάλων γευμάτων, η αποφυγή κατανάλωσης νερού και υγρών με το φαγητό, η αποφυγή του αλκοόλ και η αποφυγή μιας αγαπημένης συνήθειας πολλών από εμάς, δηλαδή τον ύπνο μέσα σε μισή ώρα από το τέλος του γεύματος. Φαρμακευτικά χορηγούνται γαστροπροστατευτικά φάρμακα (αναστολείς της αντλίας πρωτονίων – PPIs). Η οριστικότερη λύση δίνεται χειρουργικά, με τη διενέργεια αντιπαλινδρομικής επέμβασης (λαπαροσκοπική θολοπτύχωση Nissen), μιας παρέμβασης με ελάχιστες επιπλοκές και συνήθη νοσηλεία μίας ημέρας.

πόνος-στομάχι-κοιλιά-γιορτές-γεύματα-χειρουργός-θεσσαλονίκη-χαρίσης-2

Αιμορροϊδοπάθεια : Οι αιμορροϊδες αποτελούν φυσιολογική ανατομική δομή του ορθοπρωκτικού σωλήνα αποτελόυμενες κυρίως από φλέβες. Ορισμένες καταστάσεις που προκαλούν αύξηση της πίεσης στην κοιλία, όπως η δυσκοιλιότητα και η εγκυμοσύνη, προκαλούν στάση του αίματος στις αιμορροϊδες , διάτασή τους και βαθμιαία απώλεια της στήριξής τους, με αποτέλεσμα τη διόγκωση και την πρόπτωσή τους, που προκαλεί συμπτώματα και ενοχλήσεις στον ασθενή. Άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση αιμορροϊδοπάθειας είναι η διατροφή, το αλκοόλ, τα μπαχαρικά, η κληρονομική προδιάθεση και η παρατεταμένη ορθοστασία. Ανάλογα με την εντόπισή τους διακρίνονται σε εσωτερικές, όταν εντοπίζονται μέσα από τον πρωκτό και σε εξωτερικές, οι οποίες καλύπτονται από δέρμα. Η συνήθης συμπτωματολογία αφορά την ανίχνευση συνήθως ζωηρού αίματος στο χαρτί ή τη λεκάνη της τουαλέτας, ο πόνος (όχι πάντα), το αίσθημα πληρότητας του πρωκτού, ο κνησμός (φαγούρα) και η πρόπτωσή τους (η έξοδός τους δηλαδή από τον πρωκτό) που συχνά ανατάσσεται από τον ίδιο τον ασθενή. Είναι πολύ σημαντικό να αποκλειστούν άλλες καταστάσεις που μπορεί να προκαλούν αιμορραγία από τον πρωκτό (πολύποδες, καρκίνος του εντέρου). Συχνά η συμπτωματολογία επιδεινώνεται μετά από λήψη αλκοόλ (συχνά κόκκινο κρασί) και μπαχαρικών, καθώς και μετά από έντονη δυσκοιλιότητα ή διάρροιες. Τα συντηρητικά μέσα συνήθως αποτυγχάνουν (κρύο νερό, ηπακτικά, αποιδηματικά φάρμακα, αλοιφές) και η ουσιαστική θεραπεία είναι αμιγώς χειρουργική. Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη νέων τεχνικών (υπέρηχοι, laser) έχει κάνει τη θεραπεία τους ανώδυνη και περισσότερο «φιλική» για τον ασθενή.

Σε κάθε περίπτωση, είτε κατά τη διάρκεια των εορτών, είτε όχι, η εμφάνιση οποιασδήποτε συμπτωματολογίας από τα παραπάνω, οφείλει να μας κάνει να απευθυνθούμε στο γιατρό μας, παρά τη συνήθη πρακτική μας, «να κάνουμε γιορτές», «που να τρέχω Χριστουγεννιάτικα», «από το νέο έτος» κλπ.

Η αποφυγή υπερβολών στην κατανάλωση φαγητού και ποτού μπορεί πραγματικά να μας κάνει να απολαύσουμε απροβλημάτιστα την ξεκούραση, τη θαλπωρή και τη διασκέδαση των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Καλές γιορτές, με υγεία και χαρά σε όλους μας!

 

Copyright Χρήστος Χαρίσης, Γενικός Χειρουργός

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


ozoi.png

Υπολογίζεται ότι το 50% των ανθρώπων πάνω από 50 ετών έχουν κάποιο θυρεοειδικό όζο. Ο θυρεοειδικός όζος είναι μια οζώδης διόγκωση του αδένα, είτε μονήρης (μοναδική), είτε πολλαπλή. Ένας θυρεοειδικός όζος μπορεί είτε να είναι ενεργός και να παράγει ορμόνες (θερμός), ή να είναι ανενεργός (ψυχρός), ενώ μπορεί να είναι συμπαγής ή κυστικός. Το μέγεθος μπορεί να ποικίλει, από λίγα χιλιοστά, μέχρι και αρκετά εκατοστά. Η μεγάλη πλειονότητα των θυρεοειδικών όζων είναι καλοήθεις, με ένα ποσοστό όμως από αυτούς να αντιπροσωπεύουν καρκίνωμα του θυρεοειδούς.

Σχηματική απεικόνιση θυρεοειδικού όζου

 

 

Πώς γίνεται η διάγνωση των θυρεοειδικών όζων;

Ένας θυρεοειδικός όζος αν έχει μεγάλο μέγεθος μπορεί να γίνει αντιληπτός σαν διόγκωση στον τράχηλο από τον ίδιο τον ασθενή ή το γιατρό ψηλαφητικά και να καθοριστούν ορισμένα χαρακτηριστικά (σκληρότητα, ευκίνητος, καθηλωμένος κλπ). Οι περισσότεροι όζοι γίνονται αντιληπτοί στο υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς, όπου εκτός από την ύπαρξή τους αναδεικνύεται το μέγεθος τους, ο αριθμός τους, αν είναι συμπαγείς ή κυστικοί, καθώς και άλλα χαρακτηριστικά τους. Το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς αναγνωρίζει αν ένας όζος παράγει ορμόνες (θερμός) ή είναι μη λειτουργικός (ψυχρός). Μερικές φορές μπορεί να απαιτηθεί διενέργεια αξονικής (CT) ή μαγνητικής (MRI) τομογραφίας, για τη λήψη πληροφοριών σε σχέση με τις παρακείμενες δομές του τραχήλου ή την ύπαρξη διογκομένων λεμφαδένων. Η κυτταρολογική εξέταση με παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA), είναι μια απλή διαδικασία, η οποία συχνά γίνεται με τη βοήθεια υπερήχου και λαμβάνει υλικό από τον όζο για κυτταρολογική εξέταση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη κακοήθειας ή όχι. Φυσικά, αρχικά ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών T3 και Τ4, αλλά κυρίως και της ρυθμιστικής υποφυσιακής ορμόνης για το θυρεοειδή, της TSH, είναι απαραίτητος.

Διενέργεια FNA

 

Πότε είναι ύποπτος για κακοήθεια ένας θυρεοειδικός όζος;

Αυξημένος κίνδυνος κακοήθειας για ένα θυρεοειδικό όζο υπάρχει στις εξής περιπτώσεις :

  • Σκληρός και καθηλωμένος όζος ψηλαφητικά
  • Εμφάνιση βράγχους φωνής και δύσπνοιας
  • Ηλικία κάτω από 16 ετών και πάνω από 45
  • Ύπαρξη μονήρους (μοναδικού) όζου
  • Συμπαγής όζος μεγέθους πάνω από 1 εκατοστό
  • Κυστικός όζος μεγέθους πάνω από 4 εκατοστά
  • Ανδρικό φύλο (παρότι γενικά οι όζοι είναι συχνότεροι στις γυναίκες)
  • Ταχεία αύξηση του μεγέθους του
  • Ψυχρός όζος στο σπινθηρογράφημα

Ποια είναι η θεραπεία των θυρεοειδικών όζων;

Ένας θυρεοειδικός όζος ο οποίος δεν έχει χαρακτηριστικά ύποπτα για κακοήθεια πρέπει να παρακολουθείται κυρίως υπερηχογραφικά και αν προκαλεί ορμονικές διαταραχές, ο ασθενής να υποβάλλεται σε παρακολούθηση και διόρθωση των ορμονικών διαταραχών. Σε περίπτωση που τα χαρακτηριστικά του είναι ύποπτα για κακοήθεια, ή αυτή έχει τεκμηριωθεί με παρακέντηση και κυτταρολογική (FNA) ή το μέγεθος είναι τέτοιο που προκαλεί προβλήματα στον ασθενή, τότε η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται στην ολική θυρεοειδεκτομή. Η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια επέμβαση με μικρή νοσηρότητα, διάρκεια νοσηλείας και ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο. Στις μέρες μας υπάρχουν συσκευές (νευροδιεγέρτες), οι οποίες είναι υποβοηθητικές στην αναγνώριση των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων που νευρώνουν τις φωνητικές χορδές και έρχονται σε άμεση σχέση με το θυρεοειδή, έτσι ώστε ο τραυματισμός τους που παραδοσιακά θεωρούνταν η βασική επιπλοκή μετά την επέμβαση, να είναι εξαιρετικά σπάνιος. Μετά την αφαίρεση του αδένα, ο ασθενής λαμβάνει θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, ώστε να έχει επάρκεια θυρεοειδικών ορμονών.

Μετεγχειρητικές ουλές ολικής θυρεοειδεκτομής

 

Βρογχοκήλη

Βρογχοκήλη ονομάζεται γενικά η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Μπορεί να αφορά απλή διόγκωση του αδένα που μπορεί να φτάσει μέχρι και 2-3 φορές μεγαλύτερος σε μέγεθος (απλή βρογχοκήλη), ή να συνοδεύεται από ύπαρξη πολλαπλών όζων (πολυοζώδης βρογχοκήλη). Οι αιτίες μπορεί να είναι ποικίλες, όπως η έλλειψη ιωδίου, η διαταραχή στη σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών, διάφορες θυρεοειδίτιδες, μετά από κύηση κλπ. Οι ασθενείς μπορεί να έχουν φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία ή υποθυρεοειδισμό, ενώ σε περίπτωση που κάποιοι όζοι γίνουν αυτόνομοι και παράγουν ορμόνες, τότε έχουμε υπερθυρεοειδισμό και η πάθηση ονομάζεται τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη (νόσος του Plummer). Η βρογχοκήλη μπορεί να λάβει ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος και εκτός από αισθητικά προβλήματα να προκαλεί πίεση στις παρακείμενες δομές του τραχήλου (τραχεία – αεροφόρος οδός) ή και να επεκτείνεται πίσω από το στέρνο προς το θώρακα (καταδυόμενη βρογχοκήλη).

 

Πότε η βρογχοκήλη χρειάζεται χειρουργική επέμβαση;

Μικρές βρογχοκήλες συνήθως δεν απαιτούν χειρουργική θεραπεία. Χειρουργική θεραπεία απαιτουν μεγάλες σε μέγεθος βρογχοκήλες που προκαλούν κοσμητικά προβλήματα καθώς και πιεστικά φαινόμενα στην τραχεία και αναπνευστικά προβλήματα, βρογχοκήλες που επεκτείνονται προς το θώρακα (καταδυόμενες) και τοξικές πολυοζώδεις βρογχοκήλες που δεν ανταποκρίνονται σε άλλη θεραπευτική προσέγγιση.

Ποια είναι η χειρουργική θεραπεία της βρογχοκήλης;

Η θεραπεία συνίσταται στην ολική θυρεοειδεκτομή. Η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια επέμβαση με μικρή νοσηρότητα, διάρκεια νοσηλείας και ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο. Στις μέρες μας υπάρχουν συσκευές (νευροδιεγέρτες), οι οποίες είναι υποβοηθητικές στην αναγνώριση των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων που νευρώνουν τις φωνητικές χορδές και έρχονται σε άμεση σχέση με το θυρεοειδή, έτσι ώστε ο τραυματισμός τους που παραδοσιακά θεωρούνταν η βασική επιπλοκή μετά την επέμβαση, να είναι εξαιρετικά σπάνιος. Μετά την αφαίρεση του αδένα, ο ασθενής λαμβάνει θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, ώστε να έχει επάρκεια θυρεοειδικών ορμονών.

 

Μάθετε περισσότερα για τις χειρουργικές επεμβάσεις ενδοκρινών αδένων εδώ

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με τους ενδοκρινείς αδένες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


kili.png

Η βουβωνοκήλη αποτελεί την πιο συχνή μορφή κήλης. Δημιουργείται στο σημείο του βουβωνικού πόρου, στο «κανάλι» δηλαδή, διαμέσου του οποίου περνάει ο σπερματικός τόνος, το δεμάτιο που περιέχει το σπερματικό πόρο και αγγεία του όρχεος (στις γυναίκες περνάει ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας). Διακρίνεται σε ευθεία και λοξή, ανάλογα με το σημείο του καναλιού από το οποίο προβάλει, διάκριση όμως με μικρή κλινική σημασία.

Ευθεία και λοξή βουβωνοκήλη με περιεχόμενο λεπτό έντερο

 vouvonokili-xeirourgos-thessaloniki-charisis-christos

 

Ποια τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης;

Γίνεται αντιληπτή ως μια διόγκωση λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα, στα πλάγια του εφήβαιου, η οποία συνήθως «μπαινοβγαίνει» ή «χτυπάει» ανάλογα με τις κινήσεις του σώματος, το βήχα, την αφόδευση κ.α. Σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις και στον άνδρα να κατέβει στο όσχεο, οπότε μιλάμε για οσχεοβουβωνοκήλη. Αν παγιδεύει τμήμα του εντέρου μπορεί να προκαλέσει ειλεό (αναστολή αποβολής αερίων και κοπράνων) ή να γίνει σκληρή και επώδυνη με ερυθρότητα του δέρματος και αδυναμία ανάταξης, πράγμα που σημαίνει ότι είναι περιεσφιγμένη και το σπλάγχνο που περιέχεται στραγγαλίζεται, με άμεσο κίνδυνο νέκρωσης και διάτρησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.

Ποια η θεραπεία της βουβωνοκήλης;

Είναι αποκλειστικά χειρουργική. Ζώνες, κηλεπίδεσμοι και διάφορα άλλα μέσα ανατάσσουν μόνο παροδικά τις κήλες και δημιουργούν συχνά συμφύσεις, δυσκολεύοντας τη χειρουργική αποκατάσταση. Από το 19ο αιώνα ακόμη καθιερώθηκαν διάφορες τεχνικές, οι οποίες επιβίωσαν για έναν αιώνα, μέχρι τις δεκαετίες του 1980-1990. Βασική τους αρχή ήταν αρχικά η παρασκευή (ο διαχωρισμός από τα γειτονικά ανατομικά στοιχεία) του σάκκου της κήλης, η ανάταξή του στην κοιλιά και στο τέλος η σύγκλειση του χάσματος σφιχτά με ράμματα σε πολλαπλά στρώματα. Αυτό παρουσίαζε το μειονέκτημα της δημιουργίας σημαντικής τάσης στην περιοχή συρραφής, σε ήδη προβληματικό τοίχωμα, με αποτέλεσμα τη συχνή εμφάνιση υποτροπών. Σε αυτό ήρθε να απαντήσει η πρώτη επανάσταση στη χειρουργική των κηλών, δηλαδή η τοποθέτηση πλεγμάτων (συνήθως από μη απορροφήσιμα υλικά), τα οποία αποκαθιστούν το χάσμα χωρις τη δημιουργία τάσης. Η δεύτερη επανάσταση που αφορά και την εποχή μας, είναι η καθιέρωση των λαπαροσκοπικών τεχνικών για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης. Με αυτές τις τεχνικές, είτε με τη μέθοδο της διακοιλιακής (μέσω της κοιλίας) προπεριτοναϊκής προσπέλασης (τεχνική TAPP), ή με τη μέθοδο της ολικής εξωπεριτοναϊκής προσπέλασης (τεχνική ΤΕP), βελτιστοποιείται η αποτελεσματικότητα, μειώνεται το τραύμα και ο μετεγχειρητικός πόνος και προσφέρεται πολύ καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

 

Λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης

vouvonokili-laparoskopiki-apokatastasi-xeirourgos-thessaloniki-charisis

Τομές ανοικτής και λαπαροσκοπικής αποκατάστασης βουβωνοκήλης

koili-xeirourgio-thessaloniki-charisis-xeirourgos-thermi

Σχηματική απεικόνιση προσπέλασης στις τεχνικές TEP και TAPP αντίστοιχα

koili-xeirourgos-thermi-charisis-thessaloniki

Μάθετε περισσότερα για τις χειρουργικές επεμβάσεις κηλών και κοιλιακού τοιχώματος εδώ

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με βουβωνοκήλη, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


petra.png

Μύθοι και αλήθειες για τις πέτρες στη χολή

Η χολή είναι ένα υγρό που παράγεται στο ήπαρ (συκώτι) σε ποσότητα που μπορεί να φτάνει περίπου το 1 λίτρο ημερησίως. Το πράσινο χρώμα της οφείλεται στη χολερυθρίνη, που είναι προϊόν αποδόμησης της αιμοσφαιρίνης του αίματος, ενώ περιέχει και χολικά άλατα, χρήσιμα στη διαδικασία της πέψης. Άλλες λειτουργίες της χολής είναι οι αντιμικροβιακές της ιδιότητες, ο ρόλος της στην απορρόφηση της βιταμίνης Κ που αποτελεί βασικό συστατικό των παραγόντων για την πήξη του αίματος, η αλκαλοποίηση του όξινου γαστρικού υγρού, ενώ αυτή είναι που δίνει το χαρακτηριστικό χρώμα των κοπράνων.

Η χολή που παράγεται από τα κύτταρα του ήπατος συγκεντρώνεται αρχικά σε μικροσκοπικά χοληφόρα σωληνάρια (πόρους), τα οποία συνενώνονται σχηματίζοντας όλο και μεγαλύτερα και τελικά σχηματίζουν τον αριστερό και δεξιό ηπατικό πόρο. Αυτοί οι πόροι συνενώνονται έξω από το ήπαρ, σχηματίζοντας το χοληδόχο πόρο, που οδηγεί τη χολή στο δωδεκαδάκτυλο, εκβάλλοντας μαζί με τον παγκρεατικό πόρο στη θηλή ή φύμα του Vater. Η ροή της στο έντερο δεν είναι συνεχής αλλά ελέγχεται από σφιγκτηριακό μηχανισμό (σφιγκτήρας του Oddi).

Από το χοληδόχο πόρο ξεκινάει ένα σωληνάκι, ο κυστικός πόρος, που οδηγεί στη χοληδόχο κύστη (τη «χολή» όπως συχνά λέγεται), η οποία γεμίζει με χολή παλίνδρομα και αποτελεί στην ουσία έναν «αποθηκευτικό χώρο» χολής 50-100 ml.

Οι κυριότερες καλοήθεις χειρουργικές παθήσεις των χοληφόρων έχουν να κάνουν με το σχηματισμό λίθων («πέτρες στη χολή») και αφορόύν τη χολολιθίαση και τη χοληδοχολιθίαση, ενώ από τις κακοήθεις το χολαγγειοκαρκίνωμα και τον καρκίνο της χοληδόχου κύστεως.

 

xolidoxos-kysti-xeirourgos-thermi-charisis-christos-thessaloniki-laparoskopiki-diktyo-xoliforon

Δίκτυο των χοληφόρων

Χολολιθίαση

Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή) είναι μια πάρα πολύ κοινή κατάσταση η οποία αφορά περίπου το 15% του πληθυσμού, με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες. Οι χολόλιθοι (πέτρες της χολής) σχηματίζονται λόγω διαταραχής της ισορροπίας ανάμεσα στα συστατικά της χολής, λόγω στάσης της χολής ή λόγω κάποιων αιματολογικών καταστάσεων (σφαιροκυττάρωση, δρεπανοκυττάρωση).

xolidoxos-kysti-xeirourgos-thermi-charisis-christos-thessaloniki-grevena-petra-sti-xoli

Χοληδόχος κύστη πλήρης λίθων

 

Ποια είναι τα συμπτώματα από τις πέτρες στη χολή;

Η πλειονότητα των ασθενών με λίθους στη χοληδόχο κύστη παραμένουν ασυμπτωματικοί και οι λίθοι γίνονται αντιληπτοί σε κάποια ακτινολογική εξέταση (συνήθως υπερηχογράφημα). Ένα ποσοστό όμως από αυτούς (2% κάθε χρόνο) θα γίνει συμπτωματικό, με κύρια ενοχλήματα τον κολικό των χοληφόρων (διακοπτόμενο άλγος στη δεξιά άνω κοιλία κάτω από τις πλευρές ή επιγαστρικά) ή δυσπεπτικού τύπου ενοχλήματα. Κάποιοι από τους ασθενείς θα παρουσιάσουν κάποια από τις επιπλοκές της χολολιθίασης, δηλαδή οξεία χολοκυστίτιδα ή παγκρεατίτιδα, καταστάσεις που ενίοτε σχετίζονται με σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα.

Πώς γίνεται η διάγνωση για τις πέτρες στη χολή;

Η διάγνωση γίνεται με το υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, μια εξέταση ανώδυνη, γρήγορη και χωρίς ακτινοβολία για τον ασθενή. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας των χοληφόρων (MRCP).

Τι είναι η οξεία χολοκυστίτιδα;

Η οξεία χολοκυστίτιδα είναι κύρια επιπλοκή της χολολιθίασης. Πρόκειται για οξεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστης συνήθως λόγω απόφραξής της από πέτρα, στάση της χολής εντός αυτής και επιμόλυνσής της από μικρόβια. Τα συμπτώματα που προκαλεί είναι οξύς πόνος στο δεξιό υποχόνδριο (στην άνω κοιλία κάτω από το πλευρικό τόξο), πυρετός, ναυτία και έμετος. Στις εξετάσεις αίματος παρατηρείται αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων. Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να παρουσιάσουν πιο «ύπουλη» και αθόρυβη χολοκυστίτιδα, ενώ έχουν και περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πιο επιπλεγμένη πορεία. Η οξεία χολοκυστίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε επιπεπλεγμένη, με σχηματισμό εμπυήματος ή και γάγγραινας της χοληδόχου κύστεως, με σοβαρότερα συμπτώματα και εικόνα σήψης. Η διάγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας γίνεται συνήθως με υπερηχογράφημα. Η θεραπεία της οξείας χολοκυστίτιδας περιλαμβάνει την ενδοφλέβια χορήγηση αντιβίωσης, υγρών και ηλεκτρολυτών, ενώ σήμερα είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται άμεσα σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου συστήνονταν χολοκυστεκτομή μετά την πάροδο εβδομάδων από το επεισόδιο.

 

Ποια είναι η θεραπεία για τις πέτρες στη χολή;

Η θεραπεία της χολολιθίασης είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, δηλαδή η λαπαροσκοπική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως. Αποτελεί την πρώτη επέμβαση που διενεργήθηκε λαπαροσκοπικά το 1987 και άνοιξε τους ορίζοντες της λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Είναι μια επέμβαση με χαμηλά ποσοστά επιπλοκών και πολύ μικρή συχνότητα μετατροπής σε ανοιχτή επέμβαση, ενώ στη μεγάλη πλειονότητα των ασθενών απαιτεί νοσηλεία μίας ημέρας. Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο οι ασθενείς μπορούν να επανέλθουν στην καθημερινή τους ρουτίνα και σε πλήρη δίαιτα.

xolidoxos-kysti-xeirourgos-thermi-charisis-christos-thessaloniki-laparoskopiki-xolokystektomi

Τομές 5 και 10 χιλιοστών για τη διενέργεια λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με πέτρες στη χολή, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


ΧΡΗΣΤΟΣ Θ. ΧΑΡΙΣΗΣ

Με γνώμονα την ειλικρινή σχέση γιατρού–ασθενούς, πρωταρχικός μας στόχος είναι η σωστή ενημέρωση των ασθενών για τα προβλήματα που τους απασχολούν. Παρέχουμε μια πλούσια πηγή πληροφόρησης για όλο το εύρος των χειρουργικών παθήσεων, με βάση τα σύγχρονα δεδομένα της διεθνους βιβλιογραφίας και χειρουργικής πρακτικής, την καθημερινή εμπειρία και τριβή μας με πληθώρα ασθενών, αλλά και τη διαρκή ενημέρωση και εξοικείωση με τις νεότερες τεχνικές στο πεδίο της Γενικής Χειρουργικής.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

October 2024
M T W T F S S
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

2020 Copyright christoscharisis.gr