Blog

CLASSIC LIST

ozoi.png

Υπολογίζεται ότι το 50% των ανθρώπων πάνω από 50 ετών έχουν κάποιο θυρεοειδικό όζο. Ο θυρεοειδικός όζος είναι μια οζώδης διόγκωση του αδένα, είτε μονήρης (μοναδική), είτε πολλαπλή. Ένας θυρεοειδικός όζος μπορεί είτε να είναι ενεργός και να παράγει ορμόνες (θερμός), ή να είναι ανενεργός (ψυχρός), ενώ μπορεί να είναι συμπαγής ή κυστικός. Το μέγεθος μπορεί να ποικίλει, από λίγα χιλιοστά, μέχρι και αρκετά εκατοστά. Η μεγάλη πλειονότητα των θυρεοειδικών όζων είναι καλοήθεις, με ένα ποσοστό όμως από αυτούς να αντιπροσωπεύουν καρκίνωμα του θυρεοειδούς.

Σχηματική απεικόνιση θυρεοειδικού όζου

 

 

Πώς γίνεται η διάγνωση των θυρεοειδικών όζων;

Ένας θυρεοειδικός όζος αν έχει μεγάλο μέγεθος μπορεί να γίνει αντιληπτός σαν διόγκωση στον τράχηλο από τον ίδιο τον ασθενή ή το γιατρό ψηλαφητικά και να καθοριστούν ορισμένα χαρακτηριστικά (σκληρότητα, ευκίνητος, καθηλωμένος κλπ). Οι περισσότεροι όζοι γίνονται αντιληπτοί στο υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς, όπου εκτός από την ύπαρξή τους αναδεικνύεται το μέγεθος τους, ο αριθμός τους, αν είναι συμπαγείς ή κυστικοί, καθώς και άλλα χαρακτηριστικά τους. Το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς αναγνωρίζει αν ένας όζος παράγει ορμόνες (θερμός) ή είναι μη λειτουργικός (ψυχρός). Μερικές φορές μπορεί να απαιτηθεί διενέργεια αξονικής (CT) ή μαγνητικής (MRI) τομογραφίας, για τη λήψη πληροφοριών σε σχέση με τις παρακείμενες δομές του τραχήλου ή την ύπαρξη διογκομένων λεμφαδένων. Η κυτταρολογική εξέταση με παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA), είναι μια απλή διαδικασία, η οποία συχνά γίνεται με τη βοήθεια υπερήχου και λαμβάνει υλικό από τον όζο για κυτταρολογική εξέταση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη κακοήθειας ή όχι. Φυσικά, αρχικά ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών T3 και Τ4, αλλά κυρίως και της ρυθμιστικής υποφυσιακής ορμόνης για το θυρεοειδή, της TSH, είναι απαραίτητος.

Διενέργεια FNA

 

Πότε είναι ύποπτος για κακοήθεια ένας θυρεοειδικός όζος;

Αυξημένος κίνδυνος κακοήθειας για ένα θυρεοειδικό όζο υπάρχει στις εξής περιπτώσεις :

  • Σκληρός και καθηλωμένος όζος ψηλαφητικά
  • Εμφάνιση βράγχους φωνής και δύσπνοιας
  • Ηλικία κάτω από 16 ετών και πάνω από 45
  • Ύπαρξη μονήρους (μοναδικού) όζου
  • Συμπαγής όζος μεγέθους πάνω από 1 εκατοστό
  • Κυστικός όζος μεγέθους πάνω από 4 εκατοστά
  • Ανδρικό φύλο (παρότι γενικά οι όζοι είναι συχνότεροι στις γυναίκες)
  • Ταχεία αύξηση του μεγέθους του
  • Ψυχρός όζος στο σπινθηρογράφημα

Ποια είναι η θεραπεία των θυρεοειδικών όζων;

Ένας θυρεοειδικός όζος ο οποίος δεν έχει χαρακτηριστικά ύποπτα για κακοήθεια πρέπει να παρακολουθείται κυρίως υπερηχογραφικά και αν προκαλεί ορμονικές διαταραχές, ο ασθενής να υποβάλλεται σε παρακολούθηση και διόρθωση των ορμονικών διαταραχών. Σε περίπτωση που τα χαρακτηριστικά του είναι ύποπτα για κακοήθεια, ή αυτή έχει τεκμηριωθεί με παρακέντηση και κυτταρολογική (FNA) ή το μέγεθος είναι τέτοιο που προκαλεί προβλήματα στον ασθενή, τότε η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται στην ολική θυρεοειδεκτομή. Η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια επέμβαση με μικρή νοσηρότητα, διάρκεια νοσηλείας και ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο. Στις μέρες μας υπάρχουν συσκευές (νευροδιεγέρτες), οι οποίες είναι υποβοηθητικές στην αναγνώριση των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων που νευρώνουν τις φωνητικές χορδές και έρχονται σε άμεση σχέση με το θυρεοειδή, έτσι ώστε ο τραυματισμός τους που παραδοσιακά θεωρούνταν η βασική επιπλοκή μετά την επέμβαση, να είναι εξαιρετικά σπάνιος. Μετά την αφαίρεση του αδένα, ο ασθενής λαμβάνει θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, ώστε να έχει επάρκεια θυρεοειδικών ορμονών.

Μετεγχειρητικές ουλές ολικής θυρεοειδεκτομής

 

Βρογχοκήλη

Βρογχοκήλη ονομάζεται γενικά η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Μπορεί να αφορά απλή διόγκωση του αδένα που μπορεί να φτάσει μέχρι και 2-3 φορές μεγαλύτερος σε μέγεθος (απλή βρογχοκήλη), ή να συνοδεύεται από ύπαρξη πολλαπλών όζων (πολυοζώδης βρογχοκήλη). Οι αιτίες μπορεί να είναι ποικίλες, όπως η έλλειψη ιωδίου, η διαταραχή στη σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών, διάφορες θυρεοειδίτιδες, μετά από κύηση κλπ. Οι ασθενείς μπορεί να έχουν φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία ή υποθυρεοειδισμό, ενώ σε περίπτωση που κάποιοι όζοι γίνουν αυτόνομοι και παράγουν ορμόνες, τότε έχουμε υπερθυρεοειδισμό και η πάθηση ονομάζεται τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη (νόσος του Plummer). Η βρογχοκήλη μπορεί να λάβει ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος και εκτός από αισθητικά προβλήματα να προκαλεί πίεση στις παρακείμενες δομές του τραχήλου (τραχεία – αεροφόρος οδός) ή και να επεκτείνεται πίσω από το στέρνο προς το θώρακα (καταδυόμενη βρογχοκήλη).

 

Πότε η βρογχοκήλη χρειάζεται χειρουργική επέμβαση;

Μικρές βρογχοκήλες συνήθως δεν απαιτούν χειρουργική θεραπεία. Χειρουργική θεραπεία απαιτουν μεγάλες σε μέγεθος βρογχοκήλες που προκαλούν κοσμητικά προβλήματα καθώς και πιεστικά φαινόμενα στην τραχεία και αναπνευστικά προβλήματα, βρογχοκήλες που επεκτείνονται προς το θώρακα (καταδυόμενες) και τοξικές πολυοζώδεις βρογχοκήλες που δεν ανταποκρίνονται σε άλλη θεραπευτική προσέγγιση.

Ποια είναι η χειρουργική θεραπεία της βρογχοκήλης;

Η θεραπεία συνίσταται στην ολική θυρεοειδεκτομή. Η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια επέμβαση με μικρή νοσηρότητα, διάρκεια νοσηλείας και ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο. Στις μέρες μας υπάρχουν συσκευές (νευροδιεγέρτες), οι οποίες είναι υποβοηθητικές στην αναγνώριση των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων που νευρώνουν τις φωνητικές χορδές και έρχονται σε άμεση σχέση με το θυρεοειδή, έτσι ώστε ο τραυματισμός τους που παραδοσιακά θεωρούνταν η βασική επιπλοκή μετά την επέμβαση, να είναι εξαιρετικά σπάνιος. Μετά την αφαίρεση του αδένα, ο ασθενής λαμβάνει θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, ώστε να έχει επάρκεια θυρεοειδικών ορμονών.

 

Μάθετε περισσότερα για τις χειρουργικές επεμβάσεις ενδοκρινών αδένων εδώ

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με τους ενδοκρινείς αδένες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


kili.png

Η βουβωνοκήλη αποτελεί την πιο συχνή μορφή κήλης. Δημιουργείται στο σημείο του βουβωνικού πόρου, στο «κανάλι» δηλαδή, διαμέσου του οποίου περνάει ο σπερματικός τόνος, το δεμάτιο που περιέχει το σπερματικό πόρο και αγγεία του όρχεος (στις γυναίκες περνάει ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας). Διακρίνεται σε ευθεία και λοξή, ανάλογα με το σημείο του καναλιού από το οποίο προβάλει, διάκριση όμως με μικρή κλινική σημασία.

Ευθεία και λοξή βουβωνοκήλη με περιεχόμενο λεπτό έντερο

 vouvonokili-xeirourgos-thessaloniki-charisis-christos

 

Ποια τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης;

Γίνεται αντιληπτή ως μια διόγκωση λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα, στα πλάγια του εφήβαιου, η οποία συνήθως «μπαινοβγαίνει» ή «χτυπάει» ανάλογα με τις κινήσεις του σώματος, το βήχα, την αφόδευση κ.α. Σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις και στον άνδρα να κατέβει στο όσχεο, οπότε μιλάμε για οσχεοβουβωνοκήλη. Αν παγιδεύει τμήμα του εντέρου μπορεί να προκαλέσει ειλεό (αναστολή αποβολής αερίων και κοπράνων) ή να γίνει σκληρή και επώδυνη με ερυθρότητα του δέρματος και αδυναμία ανάταξης, πράγμα που σημαίνει ότι είναι περιεσφιγμένη και το σπλάγχνο που περιέχεται στραγγαλίζεται, με άμεσο κίνδυνο νέκρωσης και διάτρησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.

Ποια η θεραπεία της βουβωνοκήλης;

Είναι αποκλειστικά χειρουργική. Ζώνες, κηλεπίδεσμοι και διάφορα άλλα μέσα ανατάσσουν μόνο παροδικά τις κήλες και δημιουργούν συχνά συμφύσεις, δυσκολεύοντας τη χειρουργική αποκατάσταση. Από το 19ο αιώνα ακόμη καθιερώθηκαν διάφορες τεχνικές, οι οποίες επιβίωσαν για έναν αιώνα, μέχρι τις δεκαετίες του 1980-1990. Βασική τους αρχή ήταν αρχικά η παρασκευή (ο διαχωρισμός από τα γειτονικά ανατομικά στοιχεία) του σάκκου της κήλης, η ανάταξή του στην κοιλιά και στο τέλος η σύγκλειση του χάσματος σφιχτά με ράμματα σε πολλαπλά στρώματα. Αυτό παρουσίαζε το μειονέκτημα της δημιουργίας σημαντικής τάσης στην περιοχή συρραφής, σε ήδη προβληματικό τοίχωμα, με αποτέλεσμα τη συχνή εμφάνιση υποτροπών. Σε αυτό ήρθε να απαντήσει η πρώτη επανάσταση στη χειρουργική των κηλών, δηλαδή η τοποθέτηση πλεγμάτων (συνήθως από μη απορροφήσιμα υλικά), τα οποία αποκαθιστούν το χάσμα χωρις τη δημιουργία τάσης. Η δεύτερη επανάσταση που αφορά και την εποχή μας, είναι η καθιέρωση των λαπαροσκοπικών τεχνικών για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης. Με αυτές τις τεχνικές, είτε με τη μέθοδο της διακοιλιακής (μέσω της κοιλίας) προπεριτοναϊκής προσπέλασης (τεχνική TAPP), ή με τη μέθοδο της ολικής εξωπεριτοναϊκής προσπέλασης (τεχνική ΤΕP), βελτιστοποιείται η αποτελεσματικότητα, μειώνεται το τραύμα και ο μετεγχειρητικός πόνος και προσφέρεται πολύ καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

 

Λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης

vouvonokili-laparoskopiki-apokatastasi-xeirourgos-thessaloniki-charisis

Τομές ανοικτής και λαπαροσκοπικής αποκατάστασης βουβωνοκήλης

koili-xeirourgio-thessaloniki-charisis-xeirourgos-thermi

Σχηματική απεικόνιση προσπέλασης στις τεχνικές TEP και TAPP αντίστοιχα

koili-xeirourgos-thermi-charisis-thessaloniki

Μάθετε περισσότερα για τις χειρουργικές επεμβάσεις κηλών και κοιλιακού τοιχώματος εδώ

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με βουβωνοκήλη, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


petra.png

Μύθοι και αλήθειες για τις πέτρες στη χολή

Η χολή είναι ένα υγρό που παράγεται στο ήπαρ (συκώτι) σε ποσότητα που μπορεί να φτάνει περίπου το 1 λίτρο ημερησίως. Το πράσινο χρώμα της οφείλεται στη χολερυθρίνη, που είναι προϊόν αποδόμησης της αιμοσφαιρίνης του αίματος, ενώ περιέχει και χολικά άλατα, χρήσιμα στη διαδικασία της πέψης. Άλλες λειτουργίες της χολής είναι οι αντιμικροβιακές της ιδιότητες, ο ρόλος της στην απορρόφηση της βιταμίνης Κ που αποτελεί βασικό συστατικό των παραγόντων για την πήξη του αίματος, η αλκαλοποίηση του όξινου γαστρικού υγρού, ενώ αυτή είναι που δίνει το χαρακτηριστικό χρώμα των κοπράνων.

Η χολή που παράγεται από τα κύτταρα του ήπατος συγκεντρώνεται αρχικά σε μικροσκοπικά χοληφόρα σωληνάρια (πόρους), τα οποία συνενώνονται σχηματίζοντας όλο και μεγαλύτερα και τελικά σχηματίζουν τον αριστερό και δεξιό ηπατικό πόρο. Αυτοί οι πόροι συνενώνονται έξω από το ήπαρ, σχηματίζοντας το χοληδόχο πόρο, που οδηγεί τη χολή στο δωδεκαδάκτυλο, εκβάλλοντας μαζί με τον παγκρεατικό πόρο στη θηλή ή φύμα του Vater. Η ροή της στο έντερο δεν είναι συνεχής αλλά ελέγχεται από σφιγκτηριακό μηχανισμό (σφιγκτήρας του Oddi).

Από το χοληδόχο πόρο ξεκινάει ένα σωληνάκι, ο κυστικός πόρος, που οδηγεί στη χοληδόχο κύστη (τη «χολή» όπως συχνά λέγεται), η οποία γεμίζει με χολή παλίνδρομα και αποτελεί στην ουσία έναν «αποθηκευτικό χώρο» χολής 50-100 ml.

Οι κυριότερες καλοήθεις χειρουργικές παθήσεις των χοληφόρων έχουν να κάνουν με το σχηματισμό λίθων («πέτρες στη χολή») και αφορόύν τη χολολιθίαση και τη χοληδοχολιθίαση, ενώ από τις κακοήθεις το χολαγγειοκαρκίνωμα και τον καρκίνο της χοληδόχου κύστεως.

 

xolidoxos-kysti-xeirourgos-thermi-charisis-christos-thessaloniki-laparoskopiki-diktyo-xoliforon

Δίκτυο των χοληφόρων

Χολολιθίαση

Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή) είναι μια πάρα πολύ κοινή κατάσταση η οποία αφορά περίπου το 15% του πληθυσμού, με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες. Οι χολόλιθοι (πέτρες της χολής) σχηματίζονται λόγω διαταραχής της ισορροπίας ανάμεσα στα συστατικά της χολής, λόγω στάσης της χολής ή λόγω κάποιων αιματολογικών καταστάσεων (σφαιροκυττάρωση, δρεπανοκυττάρωση).

xolidoxos-kysti-xeirourgos-thermi-charisis-christos-thessaloniki-grevena-petra-sti-xoli

Χοληδόχος κύστη πλήρης λίθων

 

Ποια είναι τα συμπτώματα από τις πέτρες στη χολή;

Η πλειονότητα των ασθενών με λίθους στη χοληδόχο κύστη παραμένουν ασυμπτωματικοί και οι λίθοι γίνονται αντιληπτοί σε κάποια ακτινολογική εξέταση (συνήθως υπερηχογράφημα). Ένα ποσοστό όμως από αυτούς (2% κάθε χρόνο) θα γίνει συμπτωματικό, με κύρια ενοχλήματα τον κολικό των χοληφόρων (διακοπτόμενο άλγος στη δεξιά άνω κοιλία κάτω από τις πλευρές ή επιγαστρικά) ή δυσπεπτικού τύπου ενοχλήματα. Κάποιοι από τους ασθενείς θα παρουσιάσουν κάποια από τις επιπλοκές της χολολιθίασης, δηλαδή οξεία χολοκυστίτιδα ή παγκρεατίτιδα, καταστάσεις που ενίοτε σχετίζονται με σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα.

Πώς γίνεται η διάγνωση για τις πέτρες στη χολή;

Η διάγνωση γίνεται με το υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, μια εξέταση ανώδυνη, γρήγορη και χωρίς ακτινοβολία για τον ασθενή. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας των χοληφόρων (MRCP).

Τι είναι η οξεία χολοκυστίτιδα;

Η οξεία χολοκυστίτιδα είναι κύρια επιπλοκή της χολολιθίασης. Πρόκειται για οξεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστης συνήθως λόγω απόφραξής της από πέτρα, στάση της χολής εντός αυτής και επιμόλυνσής της από μικρόβια. Τα συμπτώματα που προκαλεί είναι οξύς πόνος στο δεξιό υποχόνδριο (στην άνω κοιλία κάτω από το πλευρικό τόξο), πυρετός, ναυτία και έμετος. Στις εξετάσεις αίματος παρατηρείται αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων. Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να παρουσιάσουν πιο «ύπουλη» και αθόρυβη χολοκυστίτιδα, ενώ έχουν και περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πιο επιπλεγμένη πορεία. Η οξεία χολοκυστίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε επιπεπλεγμένη, με σχηματισμό εμπυήματος ή και γάγγραινας της χοληδόχου κύστεως, με σοβαρότερα συμπτώματα και εικόνα σήψης. Η διάγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας γίνεται συνήθως με υπερηχογράφημα. Η θεραπεία της οξείας χολοκυστίτιδας περιλαμβάνει την ενδοφλέβια χορήγηση αντιβίωσης, υγρών και ηλεκτρολυτών, ενώ σήμερα είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται άμεσα σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου συστήνονταν χολοκυστεκτομή μετά την πάροδο εβδομάδων από το επεισόδιο.

 

Ποια είναι η θεραπεία για τις πέτρες στη χολή;

Η θεραπεία της χολολιθίασης είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, δηλαδή η λαπαροσκοπική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως. Αποτελεί την πρώτη επέμβαση που διενεργήθηκε λαπαροσκοπικά το 1987 και άνοιξε τους ορίζοντες της λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Είναι μια επέμβαση με χαμηλά ποσοστά επιπλοκών και πολύ μικρή συχνότητα μετατροπής σε ανοιχτή επέμβαση, ενώ στη μεγάλη πλειονότητα των ασθενών απαιτεί νοσηλεία μίας ημέρας. Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο οι ασθενείς μπορούν να επανέλθουν στην καθημερινή τους ρουτίνα και σε πλήρη δίαιτα.

xolidoxos-kysti-xeirourgos-thermi-charisis-christos-thessaloniki-laparoskopiki-xolokystektomi

Τομές 5 και 10 χιλιοστών για τη διενέργεια λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής

Για να κλείσετε το δικό σας ραντεβού για εξέταση και εκτίμηση της δικής σας κατάστασης σχετικά με πέτρες στη χολή, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό Χρήστο Χαρίση στη Θεσσαλονίκη στο 2316009932 ή με email στο charisissurg@gmail.com


ΧΡΗΣΤΟΣ Θ. ΧΑΡΙΣΗΣ

Με γνώμονα την ειλικρινή σχέση γιατρού–ασθενούς, πρωταρχικός μας στόχος είναι η σωστή ενημέρωση των ασθενών για τα προβλήματα που τους απασχολούν. Παρέχουμε μια πλούσια πηγή πληροφόρησης για όλο το εύρος των χειρουργικών παθήσεων, με βάση τα σύγχρονα δεδομένα της διεθνους βιβλιογραφίας και χειρουργικής πρακτικής, την καθημερινή εμπειρία και τριβή μας με πληθώρα ασθενών, αλλά και τη διαρκή ενημέρωση και εξοικείωση με τις νεότερες τεχνικές στο πεδίο της Γενικής Χειρουργικής.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

March 2019
M T W T F S S
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

2020 Copyright christoscharisis.gr